Konstrukcje nośne

Wiadomości z dziedziny statyki i nauki o wytrzymałości materiałów podane w poprzednich rozdziałach mają charakter bardzo elementarny, dotyczą prostych elementów nośnych i nie mogą zastąpić podręcznika pozwalającego na opanowanie zasad obliczania elementów budowli. Umożliwiają one jedynie wprowadzenie czytelnika w tok myślenia występujący przy dokonywaniu obliczeń statycznych i wyjaśnienie mu gry sił i momentów zewnętrznych i wewnętrznych w takim stopniu, aby pogłębić zrozumienie logiki form budowlanych.

Ograniczyliśmy się też do omówienia ustrojów statycznie wyznaczalnych, czyli takich, które można rozwiązać za pomocą trzech równań statyki. Na przykład zadania związane z belką prostą sprowadziliśmy do takich, w których występują nie wńęcej niż trzy nieznane wielkości podporowe.

Z tych względów zagadnienia dotyczące wytrzymałości materiałów, a zwłaszcza ich odkształceń, mogliśmy omówić po za- zagadnieniach z zakresu statyki, gdyż w ustrojach statycznie wyznaczalnych przyjmuje się, że nie następuje odkształcenie żadnego elementu nośnego. Natomiast ustroje statycznie nie- wyznaczalne wymagają wprowadzenia w tok obliczeń skutków odkształceń. Inną cechą ustrojów statycznie niewyznaczalnych jest to, że w konstrukcjach złożonych węzły służą do przekazywania na elementy sąsiednie nie tylko sił, lecz również momentów (co nie może występować w ustrojach statycznie wyznaczalnych).

Najprostszym przykładem układu statycznie niewyznaczal- negc jest belka ciągła na trzech podporach, czyli tzw. belka dwuprzęsłowa (rysunek 35).