Tradycyjny sposób prowadzenia instalacji elektrycznych

Tradycyjny sposób prowadzenia instalacji elektrycznych polegał na założeniu rurek pancernych lub „bergmanowskich” w specjalnie wykuwanych bruzdach w ścianach oraz puszek rozgałęźnych w każdym miejscu rozdziału kierunku przewodów7. Po ukryciu rurowania w tynku wciągano izolowane przewody i dokonywano połączeń i montażu armatur, przełączników, gniazd wtykowych itd. Obecne przepisy pozwalają na prowadzenie przewodów w płaszczu izolacyjnym igelitowym lub innym wprost w tynku oraz na dokonywanie połączeń bez puszek rozgałęźnych.

Instalacje sygnalizacyjne, anteny zbiorowe oraz instalacje telefoniczne należą do słabo prądowych. Gaz świetlny, pomimo swej nazwy, używany jest dzisiaj wyłącznie do ogrzewania, a w gospodarstwach domowych — głównie do gotowania i przygotowywania ciepłej wody. Źródłem gazu jest sieć miejska, zasilana z gazowni lokalnej lub — za pośrednictwem stacji reduktorowej — z sieci regionalnej. Istnieje również możność zasilania sieci domowej lub mieszkania systemem bezprzewodowym, tzn. przy użyciu gazu dostarczanego w formie płynnej w butlach (butan-propan). Gazownictwo bezprzewodowe jest jednak w Polsce słabo rozwinięte, choć w małych miejscowościach i na wsi ma ono perspektywę dużego rozwoju.

Pionowe i rozprowadzające przewody gazowe muszą być widoczne, a więc umieszczone przed licem murów, co umożliwia natychmiastowe wykrywanie miejsc uchodzenia gazu. Jest to uzasadnione jeszcze z tego względu, że bezwonnemu gazowi świetlnemu nadaje się sztuczny zapach, który zanika wtedy, gdy gaz przechodzi przez tynk. Odpływ wody gromadzącej się w przewodach gazowych zapewnia się przez nadanie im lekkiego spadku w stosunku do miejsc poboru. Liczniki gazowe muszą być montowane w odpowiedniej odległości od płomienia otwartego.

Leave a reply

You may use these HTML tags and attributes: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>