W układzie podłużnym istnieje możliwość swobodnego dzielenia wnętrz w kierunku równoległym do osi budynku, natomiast głębokość poszczególnych pomieszczeń jest ograniczona głębokością traktu. Układ dwutraktowy stosowany jest najczęściej w budownictwie mieszkaniowym, natomiast układ trójtraktowy — w budownictwie administracyjnym, hotelowym, szpitalnym itp., gdzie pożądane jest istnienie środkowego korytarza pomiędzy dwoma rzędami pomieszczeń.
Wielkość otworów okiennych w układzie podłużnym jest ograniczona, gdyż przy nadmiernej wielkości okien powstają trudności z oparciem belek stropowych na nadprożach okiennych. Łatwe jest natomiast umieszczanie balkonów na ścianach zewnętrznych, gdyż można je oprzeć na wspornikowych zakończeniach belek stropowych.
Drugim najczęściej stosowanym układem ścian nośnych jest tak zwany układ poprzeczny (rysunek 43). Funkcję nośną spełniają w tym wypadku ściany szczytowe (które są równocześnie przegrodami izolacyjnymi) oraz równoległe do nich ściany wewnętrzne, o wyłącznie nośnym charakterze. W tym układzie belki stropowe oparte na ścianach poprzecznych przebiegają równolegle do osi budynku. Podłużne ściany zewnętrzne są wyłącznie przegrodami izolującymi, co pozwala na ich wykonanie z materiałów lekkich o wysokiej wartości termicznej. Dalszą zaletą układu poprzecznego jest możliwość projektowania dużych otworów okiennych, sięgających od jednej ściany nośnej do drugiej. Układ poprzeczny pozwala na swobodny podział pomieszczeń idący w głąb budynku, lecz ogranicza ich szerokość do wielkości przęsła pomiędzy ścianami nośnymi. Jest to korzystne w budownictwie mieszkaniowym, utrudnia natomiast projektowanie lokali biurowych, sklepów itd.
Leave a reply