Zaplecze budowy

W gospodarce socjalistycznej budownictwo ma charakter skoncentrowany (wznoszenie całych nowych miast lub osiedli i kombinatów przemysłowych), natomiast w gospodarce kapitalistycznej — rozproszony. W obu tych rodzajach budownictwa występuje również odmienna struktura produkcyjnego zaplecza technicznego budowy. W budownictwie rozproszonym prowadzi się przyobiektową, zazwyczaj prymitywną produkcję półfabrykatów i prefabrykatów. Natomiast w budownictwie skoncentrowanym organizuje się odrębne bazy sprzętu i maszyn budowlanych, bazy transportowe oraz specjalne wytwórnie półfabrykatów i prefabrykatów, zlokalizowane zazwyczaj na jednym terenie.

Czas działania wytwórni wznoszonych na poszczególnych placach budowy zależy od czasu realizacji obsługiwanego obiektu lub zespołu obiektów. O ile maszyny i urządzenia zdemontowane po zakończeniu pracy wytwórni na jednym placu bu dowy można zużytkować zazwyczaj w całości na innym placu budowy, o tyle konstrukcje budowlane tych wytwórni mogą być zużytkowane jedynie częściowo.

Zaplecze przewidziane jest na pięć lat i finansowane ze środków obrotowych wykonawcy, tj. przedsiębiorstwa budowlano-montażowego. Niedawno jeszcze zaplecze finansowane było ze środków inwestycyjnych i tym samym stanowiło własność inwestora. Wiązało się to ze znacznymi stratami, ponieważ inwestor rzadko kiedy miał możność wielokrotnego użycia poszczególnych elementów zaplecza.