Zagospodarowanie placu budowy pociąga za sobą koszty, dochodzące w niektórych wypadkach do 5% wartości wznoszonych obiektów. Z tego względu racjonalne zagospodarowanie placu budowy może przynieść poważne oszczędności. W celu uzyskania tych oszczędności stosuje się w projektowaniu zagospodarowania placu budowy szereg ogólnych zasad, przy czym szczególną rolę odgrywa:
– 1) centralizowanie niektórych urządzeń stanowiących element zagospodarowania placu budowy (półstałe lub stałe zaplecze techniczne)
– 2) lokalizowanie wszystkich obiektów zagospodarowania placu budowy na wolnej powierzchni danego terenu, co umożliwia użytkowanie ich do chwili wykończenia właściwej budowy
– 3) unikanie większych robót ziemnych przy wznoszeniu obiektów prowizorycznych
– 4) umieszczanie obiektów prowizorycznych w pobliżu istniejących lub budowanych dróg oraz sieci kanalizacyjnych i wodociągowych
– 5) stosowanie zwartej zabudowy przy wznoszeniu obiektów prowizorycznych (co ułatwia zarządzanie nimi)
– 6) uwzględnianie położenia złóż surowców przy budowie wytwórni pomocniczych (co może nawet zdecydować o zlokalizowaniu tych wytwórni na zewnątrz placu budowy)
– 7) lokalizowanie wytwórni pomocniczych w sposób umożliwiający zapewnienie najdogodniejszego i najtańszego dowozu surowców do wytwórni i z wytwórni na właściwą budowę (chodzi tu o zmniejszenie liczby tonokilometrów oraz obniżenie kosztów przewozu).
Zastosowanie powyższych zasad pozwala na racjonalne i oszczędne przygotowanie placu budowy do wykonania zaplanowanych zadań.
Nakłady na budowę półstałych i stałych obiektów zaplecza pochodzą ze środków inwestycyjnych wykonawcy, tj. przedsiębiorstw budowlano-montażowych. Nakłady na budowę i rozbiórkę tymczasowych obiektów zaplecza (czyli obiektów o okresie użytkowania do 5 lat) pochodzą ze środków obrotowych wykonawcy.
Nakłady na wyposażenie obiektów tymczasowych w środki trwałe pochodzą ze środków inwestycyjnych wykonawcy. Inwestor ponosi nakłady na budowę i rozbiórkę takich obiektów tymczasowych, jak:
— studnie wiercone i ujęcia wody (łącznie z doprowadzeniem, hydrofornią, pompownią, zbiornikiem, jednak bez rozprowadzenia po terenie),
Przedsiębiorstwo montażowe nie płaci za użytkowanie wymienionych urządzeń. Natomiast płaci za pobór energii elektrycznej, pary, wody itp., jak również za konserwację i ewentualne naprawy tych urządzeń.
W zagospodarowaniu placu budowy szczególne miejsce zajmują drogi kołowe. Podstawą sieci dróg komunikacyjnych na budowie powinny być trasy stałe. Drogi prowizoryczne mają być tylko uzupełnieniem dróg stałych.
Właściwie zaprojektowany i zrealizowany system dróg na placu budowy jest niezbędny do zorganizowania transportu umożliwiającego rytmiczne zaopatrzenie wszystkich obiektów i stanowisk pracy w potrzebne materiały. Zapewnia on również normalną łączność między poszczególnymi stanowiskami oraz składami i magazynami. Dobrze rozwiązany system dróg i transport pozwala na utrzymanie ciągłości produkcji zasadniczej oraz pomocniczej.
Leave a reply