Na budowie drewno występuje jako materiał konstrukcyjny (słupy, belki, pale, wiązania dachowe itd.), jako drewno usługowe (do budowy rusztowań roboczych, deskowań do betonu, podparć prowizorycznych itd.) oraz jako materiał do wyrobów budowlanych (deszczułki posadzkowe, stolarka budowlana itd.). W warunkach naszego kraju pierwsze dwie dziedziny stosowania powinny ulegać daleko idącym ograniczeniom.
Bardzo poważne jest wciąż jeszcze zużycie drewna usługowego. Głównym celem walki z marnotrawstwem drewna w budownictwie powinno więc być ograniczanie stosowania drewna do deskowań betonowych przez upowszechnienie zinwentaryzowanych elementów deskowań (możliwie z materiałów trwałych) oraz zastąpienie rusztowań i stempli drewnianych — metalowymi (z rur lub innych elementów).
Zużycie drewna w budownictwie można ograniczyć przez produkowanie wyrobów w warunkach fabrycznych, pozwalających na zmniejszenie ilości odpadów i wprowadzenie technicznie prawidłowego sposobu wykorzystania surowca drzewnego. Najważniejszymi takimi wyrobami są elementy stolarki budowlanej (tzn. drzwi, okna, meble wbudowane, podłogi).
W Polsce klasycznym typem podłóg drewnianych są — obok tak zwanych podłóg „białych” zrobionych z desek ułożonych na legarach (typ obecnie zakazany przepisami) — podłogi z dębowych deszczułek parkietowych. Podłogi te, uważane za granicą za bardzo luksusowy typ posadzki, były u nas do nieda-w- na stosowane masowo. Obok tego zaczęto wprowadzać również bukowe deszczułki parkietowe, które są nieco tańsze. Znacznie lepiej wykorzystuje się cenne drewno z drzew liściastych w wypadku zastosowania oszczędnościowych rodzajów posadzek, stanowi ono wówczas tylko wierzchnią warstwę (o grubości kilkumilimetrowej) naklejaną na podłoże z tańszego materiału drzewnego lub też z materiału zastępczego’ Są to tak zwane płyty „mozaikowe” lub inne rodzaje posadzek oszczędnościowych, spotykanych zresztą powszechnie za granicą,
Leave a reply