Najpowszechniej stosowanym w budownictwie surowcem pochodzenia organicznego jest drewno. Służy ono do wykonywania wszelkiego rodzaju elementów nośnych, wypełniających i wykończeniowych. Zakres jego stosowania zależy oczywiście cd warunków środowiska geograficznego w danym kraju lub regionie. Na przykład w Skandynawii budownictwo drewniane rozpowszechnione jest szeroko do dzisiaj, podczas gdy w krajach, które nie posiadają bogatego drzewostanu lub też zdane są na importowanie drewna, stosowanie drewna już od dawnych czasów ograniczano do wykonania tych elementów, których nie można sporządzić z innych materiałów (np. pochodzenia mineralnego). Również rozwój dziedzin produkcji polegających na przetwarzaniu drewna na bardziej wartościowe produkty końcowe (np. przemysł celulozowo-papierniczy, meblarski, budowy okrętów) spowodował ograniczenie zużycia drewna w budownictwie. Jednak łatwość obróbki drewna i jego wielkie zalety technologiczne powodują, że eliminacja tego materiału z budownictwa natrafia na duże opory, zwłaszcza w budownictwie wiejskim i małomiasteczkowym.
Zaletami drewna są: duża wytrzymałość na rozciąganie (dochodząca do 1500 kg/cm2) i ściskanie, dobra izolacyjność cieplna i łatwa obrabialność prostymi narzędziami. Do wad należą: mała odporność na działanie ognia, wrażliwość na czynniki klimatyczne i spowodowane nimi zmiany (pękanie, skręcanie, gnicie) oraz podatność na działanie szkodników (grzyby, pleśń, gryzonie, owady). Wady te można w pewnym stopniu eliminować, wymaga to jednak poznania właściwości drewna i stosowania odpowiednich zabiegów przy jego ścinaniu, przecieraniu, obróbce i konserwacji. Należycie przygotowane drewno może uzyskać trwałość sięgającą wielu setek lat.
Leave a reply