Układ organizacyjny resortu budownictwa

Organizacja budownictwa w Polsce powojennej wiąże się jak najściślej z wykrystalizowaniem się socjalistycznej formy ustroju i z rozwojem techniki. Organizacja ta przeszła pewną ewolucję i w obecnym układzie przedstawia się następująco: około 51% całokształtu wykonawstwa inwestycyjnego, w tym głównie budownictwo ogólne, realizuje resort budownictwa, tj. Ministerstwo Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych oraz podporządkowane mu zjednoczenia i przedsiębiorstwa budowlano-montażowe. Pozostałe inwestycje realizowane są przez przedsiębiorstwa budowlano-montażowe innych resortów gospodarczych, jak Ministerstwa Górnictwa i Energetyki, Ministerstwa Komunikacji, Ministerstwa Przemysłu Chemicznego itd.

Obecny układ organizacyjny resortu budownictwa w Polsce przedstawia rysunek 57. Jednostkę nadrzędną w budownictwie stanowi Ministerstwo Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych, którego funkcja polega na ustalaniu polityki i kierunku rozwoju budownictwa, oraz przemysłu materiałów budowlanych. Centrala Ministerstwa podzielona jest na departamenty. Ministerstwu podlegają zjednoczenia:

– a) ogólnobudowlane, obejmujące zazwyczaj teren województwa,

– b) specjalistyczne, obejmujące dla danej specjalności teren całej Polski.

Zjednoczenia działają na zasadzie pełnego rozrachunku gospodarczego i utrzymywane są z narzutów na koszty podległych im przedsiębiorstw. Zjednoczenia są jednostkami gospodarczymi realizującymi:

— zadania gospodarcze ustalone przez partię i rząd.

– Zjednoczenia są odpowiedzialne za:

— prawidłowe zaspokojenie potrzeb społecznych pod względem ilościowym i jakościowym w zakresie branży reprezentowanej przez zjednoczenie,

— uzyskanie możliwie wysokich efektów ekonomicznych i należyte wykorzystanie środków.