Wiązary dachu krokwiowego są, jak wiemy, układem sztywnym. Natomiast dach jako całość nie posiada sztywności w kierunku podłużnym i dlatego poszczególne wiązary trzeba wzmacniać skośnie przymocowanymi stężeniami „wiatrowymi”, zapewniającymi sztywność na siły poziome wiatru nacierającego od szczytów dachu.
Klasycznym materiałem do krycia dachów spadzistych są rozmaite odmiany dachówki ceramicznej. Jej imitacją jest dachówka cementowa, wytłaczana z zaprawy cementowej, ma ona bowiem takie same rozmiary i kształty jak dachówka ceramiczna. W krajach posiadających złoża łupku warstwowego stosowano ten materiał od wielu wieków do krycia dachów (w postaci kwadratowych lub wielobocznych płytek). Materiałem sztucznym, wzorowanym na łupku naturalnym, jest eternit, wytwarzany z włókien azbestowych, spajanych pod ciśnieniem cementem. Nadaje się on do krycia dachów o nachyleniu podobnym do tego, które występuje w wypadku dachów krytych dachówką. Eternit może być produkowany również w dużych gładkich lub falistych arkuszach, które są bardzo ekonomicznym materiałem do krycia dachów o większym czy mniejszym nachyleniu.
Rynny, rury spustowe i inne elementy „obróbki blacharskiej” miejsc wymagających uszczelnienia wykonuje się z blachy cynkowej lub blachy stalowej, ocynkowanej dla ochrony przed rdzą.
Dachy o małym spadku — tak zwane płaskie — mogą być budowane z poddaszem lub bez niego (rysunek 52). Dach płaski z poddaszem, które- może służyć jako przestrzeń przełazowa do robót remontowych i ewentualnie jako pomieszczenie użytkowe (np. pralnia), jest w istocie dachem jednospadkowym o bardzo niewielkim nachyleniu. Potrzebną przestrzeń poddaszną uzyskuje się w tym wypadku przez ustawienie okapu na ściance kolankowej („dremplu” — rysunek 52a).
Leave a reply