Produkcja cegły pełnej

Produkcja cegły pełnej, która jest klasyczną postacią tego materiału budowlanego, ustępuje coraz bardziej rozszerzającej się produkcji wyrobów drążonych, ceramicznych. Od dawna znana jest cegła dziurawka, czyli cegła z otworami podłużnymi i poprzecznymi (bywa ona często dwu-, a nawet czterokrotnie większa od cegły normalnej). Nowszą formą cegły drążonej jest tzw. sitówka i kratówka.

W porównaniu z cegłą masywną wyroby drążone odznaczają się następującymi zaletami: osiągają mniejszą wagę, a tym samym umożliwiają obniżenie zużycia surowca i opału na jednostkę wznoszonego muru zapewniają lepszą izolacyjność termiczną, co pozwala na zmniejszenie grubości murów mają większy format, co przyczynia się do zwiększenia wydajności pracy murarza.

Produkcja pustaków stropowych (np. Ackermana lub Stolica), dachówek i rur drenarskich ma podobny przebieg jak produkcja cegły. Dachówkom do krycia dachów spadzistych nadaje się rozmaite kształty. Najbardziej rozpowszechniona jest „kar- piówka”, zwana tak z powodu podobieństwa do łuski rybiej. Długość „karpiówki” wynosi 365 mm, a szerokość — 155 mm. Bardziej skomplikowane kształty ma dachówka zakładkowa („felcówka”) i holenderska. Bardzo urozmaiconą fakturę nadają dachom mało już dzisiaj stosowane historyczne formy dachówki rzymskiej, klasztornej i inne. Dachówka jest wyrobem cienkościennym i musi się odznaczać dobrą mrozoodpornością i wodoszczelnością. Z tych względów musi być produkowana ze specjalnie dobranego surowca i tylko niektóre cegielnie mogą podejmować się jej dostarczania.