Przegrody

Pod względem spełnianej funkcji możemy podzielić przegrody na nośne i izolujące, przy czym ich funkcja nośna ogranicza się czasami do utrzymania własnego .ciężaru.

Głównym rodzajem przegród są ściany, wśród których z kolei możemy wyodrębnić mury i inne ściany. Przez mury będziemy przy tym rozumieć ściany wzniesione z drobno- i średniowymiarowych elementów (np. cegieł, bloków kamiennych, betonowych itd.) spajanych metodą murowania. Nie można więc mówić o „murze drewnianym” lub o „murze wielkopłytowym”.

Pomiędzy poszczególnymi elementami muru występują spoiny wypełnione zaprawą, których wytrzymałość jest na ogół mniejsza od wytrzymałości materiału ściennego. Z tego względu obowiązuje zasada prawidłowego wiązania na zasadzie krycia spoin pionowych. Innymi słowy — w prawidłowo wiązanym murze spoina pionowa nie może przebiegać przez więcej niż jedną warstwę w linii prostej. W ten sposób wzajemne zazębianie się kamieni zapewnia odpowiednią sztywność muru.

Ze względu na konieczność zachowania warunków zapewniających należyte ogrzewanie przepisy budowlane dla naszej strefy klimatycznej wymagają, by w wypadku ceglanego muru zewnętrznego liczba przenikania ciepła k była mniejsza od jedności. Przy zastosowaniu cegły pełnej można spełnić ten warunek wznosząc mur o grubości 2 cegieł (czyli 51 cm), a przy zastosowaniu cegły-dziurawki — mur o grubości P/2 cegły. Mur taki posiada jednak wytrzymałość znacznie większą od tej, która jest potrzebna dla zaspokojenia wymogów statyki. Na przykład w budynku mającym cztery kondygnacje wystarczyłby mur o co najwyżej połowie tej grubości. Sprzeczność tę można rozwiązać dodając do muru nośnego o grubości zadowalającej z punktu widzenia statyki (25 cm) warstwę ciepło- chronną z lekkiego materiału izolacyjnego. Warstwa ta spełnia jedynie rolę ocieplającą. W ten sposób dochodzimy do pojęcia ściany dwu- i wielowarstwowej, w której każda warstwa spełnia tylko takie zadanie, do którego jest najlepiej przystosowana.