Interesujących się tym problemem odsyłamy do literatury i podręczników specjalistycznych, w szczególności do monograficznych opracowań Instytutu Organizacji i Mechanizacji Budownictwa. wych form procesu produkcyjnego i dostosowania do siebie czynników produkcji w nowym układzie. Wskutek braków organizacyjnych maszyny budowlane mają u nas wciąż jeszcze charakter pomocniczy, a nie zasadniczy, wiodący. Występuje zatem rzemieślnicza forma budownictwa wsparta maszynami. Tymczasem uzyskanie efektywności nowej techniki wymaga przejścia na możliwie pełną formę przemysłową. Dlatego też proces uprzemysławiania budownictwa powinien być przyspieszony. Jak długo bowiem sprzęt — zwłaszcza ciężki — będzie pełnił na budowie rolę pomocniczą, tak długo nie będzie warunków pozwalających na pełne wykorzystanie mocy i zdolności produkcyjnej. Nieodzowne jest zatem stworzenie odpowiednio dużych placów budowy i szerokich frontów robót.
Między techniką a ekonomiką zachodzi złożony proces wzajemnego oddziaływania (sprzężenie zwrotne). Nowa technika wywiera duży wpływ na polepszenie wskaźników ekonomicznych pracy przedsiębiorstw, ale z drugiej strony również ekonomika produkcji pobudza rozwój techniki i określa celowość jej wyboru.
Postęp techniczny pociąga za sobą zazwyczaj konieczność dokonania zmian organizacyjnych i z góry wyznacza nieodzowny zakres tych zmian. Nienadążanie postępu organizacyjnego za postępem technicznym obniża w pewnym — a niekiedy w bardzo dużym stopniu — efektywność postępu technicznego. Dlatego też nie można wprowadzać do produkcji nowej techniki w oderwaniu od zmian organizacyjnych. W praktyce zmiany te występują z pewnym opóźnieniem. Należy jednak dążyć do tego, aby wyprzedzały one lub co najmniej towarzyszyły zmianom związanym z postępem technicznym.
Leave a reply