Najbardziej rozpowszechnionym środkiem dalekiego transportu budowlanego jest samochód ciężarowy. Ujemną cechą eksploatacyjną samochodów ciężarowych (w szczególności odbywających krótkie kursy), są długie przestoje, które występują w okresie załadunków i wyładunków. Przestoje te zmniejszają w poważnym stopniu wydajność pracy i powodują wzrost kosztów transportu. Dąży się zatem do ich skrócenia przez mechanizację załadunków i wyładunków oraz przez stosowanie ciągników samochodowych ze zmiennymi zestawami przyczep. Samochody ciężarowe poruszające się po terenie płaskim i po dobrych drogach mają zazwyczaj znaczną rezerwę siły pociągowej, co zapewnia możność zwiększenia ładunku przez dodanie przyczep.
Transport ciągnikowy jest tańszy od samochodowego wtedy, gdy chodzi o przewozy ładunków na krótką odległość (do 6 km). Wynika to m. in. z wymienności przyczep, umożliwiającej maksymalne wykorzystanie maszyny trakcyjnej. Wy- mienność przyczep ma szczególne znaczenie przy transporcie elementów prefabrykowanych, pozwala bowiem na montaż „z kół” oraz wyeliminowanie dodatkowych maszyn wyładunkowych i składowisk przyobiektowych.
Efektywność ekonomiczna transportu poziomego zależy od organizacji i sprawności technicznej stosowanych środków transportu oraz od stanu dróg. Cechą charakterystyczną transportu poziomego jest cykliczność, polegająca na powtarzaniu się czynności: załadunek, przejazd z miejsca załadunku do ' miejsca rozładunku, wyładunek, przejazd powrotny do miejsca ponownego załadunku.
Leave a reply