Urządzenia wentylacyjne

Przy ogrzewaniu powietrznym odpada konieczność stosowania przewodów metalowych, co pozwala na zmniejszenie zużycia metali. Wadą tego systemu ogrzewania są trudności związane z utrzymaniem właściwego mikroklimatu, skłaniające do stosowania filtrów i urządzeń nawilgacających. Niekorzystne jest także to, że w celu wyeliminowania szumu wentylatorów trzeba przy tym systemie wprowadzać specjalne urządzenia wyciszające.

Ogrzewanie powietrzne może być połączone z pełnym urządzeniem klimatyzacyjnym, zapewniającym usuwanie powietrza zużytego oraz doprowadzenie powietrza świeżego o odpowiedniej temperaturze (w lecie również chłodzenie!) i stopniu wilgotności. Urządzenia takie w naszym klimacie stosowane są tylko w lokalach użytkowanych przez dużą liczbę osób (teatry, kina, restauracje itd.) oraz w tych halach fabrycznych, w których jest to niezbędne ze względów zdrowotnych (np. wskutek występowania zapylenia lub wyziewów wywołanych procesami technologicznymi).

Urządzenia wentylacyjne mają na celu wymianę powietrza w stopniu zapewniającym dobre samopoczucie osób przebywających w pomieszczeniach zamkniętych. Na przykład w pomieszczeniach mieszkalnych, gdzie na osobę przypada nie mniej niż 15—20 m3 powietrza, żąda się półtorakrotnej wymiany powietrza na godzinę. Jeżeli normalna nieszczelność otworów nie gwarantuje spełnienia tego warunku (oczywiście przy założeniu, że wymiana powietrza nie następuje w sposób najbardziej naturalny, czyli przez otwieranie okien), to wentylacja powinna polegać na usuwaniu zużytego powietrza (o nadmiernej zawartości CO i pary wodnej), co przyczynia się do powstania podciśnienia i wsysania świeżego powietrza. W tym celu z wentylowanego pomieszczenia wyprowadza się przewody wentylacyjne ponad dach. Dolnym zakończeniem tych przewodów jest kratka wywiewna umieszczona pod sufitem, a górnym — komin wentylacyjny umieszczony nad dachem. W obecnie obowiązujących przepisach wymóg ten ograniczony jest do kuchen i pomieszczeń sanitarnych. W pokojach wystarcza założenie wywietrzników w oknach lub ewentualnie wentylacji typu szwedzkiego (otwór pod parapetem okiennym z regulacją przewiewu uzyskiwaną za pomocą prostego urządzenia, przypominającego blaszaną szufladkę).