Wady rzutów

W rzutowaniu równoległym wybrany system trójwymiarowych rzędnych jest ustawiony skośnie do płaszczyzny rzutowania, przy czym dla każdego z trzech podstawowych kierunków tego systemu obiera się odpowiednią podziałkę. Zaletą rzutowania równoległego jest to, że wymiary można odczytywać bezpośrednio z rysunku, wadą natomiast — mniejsze podobieństwo do rzeczywistego obrazu optycznego, ponieważ linie prostopadłe do tła pozornie rozbiegają się.

Wady tej nie mają rzuty perspektywiczne, gdyż zbieżność linii w punktach zbiegu odpowiada obrazowi odbieranemu przez oko z przedmiotu rzeczywistego. Natomiast rysunek perspektywiczny nie pozwala z kolei na bezpośrednie ustalanie wymiarów, gdyż — zgodnie z zasadami rzutowania zbieżnego — zmniejszają się one na rysunku w miarę rosnącego oddalenia od oka widza.

W praktyce potrzebna jest zazwyczaj większa liczba egzemplarzy rysunków budowlanych. Aby uniknąć .pracochłonnego kilkakrotnego kreślenia ręcznego, stosuje się rozmaite techniki powielania mechanicznego. Metoda drukarska używana jest tylko w przypadku masowego zapotrzebowania na rysunki, a także przy sporządzaniu rysunków szczegółów znormalizowanych. Najczęściej stosuje się odbijanie rysunków na papierze światłoczułym (np. ozalidzie). W tym celu wykonuje się oryginał rysunku na papierze przezroczystym (tak zwanej kalce technicznej), który następnie — podobnie jak błona fotograficzna — służy do wyświetlania dowolnej liczby odbitek. Na budowę wydaje się wówczas odbitki, natomiast oryginał pozostaje w archiwum pracowni projektowej.