Podobne zasady układu sił jak w podporach belek występują w innych węzłach, które stanowią połączenie elementów konstrukcyjnych budowli. Możemy więc ogólnie rozróżnić trzy rodzaje połączeń (zamocowań) określając równocześnie liczbę niewiadomych wielkości (sił i momentów) występujących w tych połączeniach:
– 1) przegubowo-przesuwne (1 wielkość niewiadoma),
– 2) przegubowe (2 wielkości niewiadome),
– 3) sztywne (3 wielkości niewiadome).
W konstrukcjach budowlanych występują różnorodne elementy nośne, które według sposobu działania w układzie sił można podzielić na kilka grup o wspólnych cechach.
Zasadniczym zadaniem belek jest przenoszenie sił zewnętrznych na podpory w kierunku równoległym do tych sił. Jak można stwierdzić na podstawie rysunku 20, belki ulegają przy tym zginaniu, lub — inaczej mówiąc — „pracują na ugięćie”. Słupy i cięgna służą do przekazywania sił zewnętrznych wzdłuż kierunku działania tych sił. Różnica pomiędzy nimi polega na tym, że słupy pracują na ściskanie, cięgna zaś na rozciąganie. Jednocześnie na ściskanie i zginanie pracują rozpory, a częściowo też łuki, których zadaniem jest przekazywanie sił na podpory w kierunkach prostopadłych do kierunku sił zewnętrznych.
W konstrukcjach złożonych, w których rola spełniana przez poszczególne elementy nośne wyjaśnia się dopiero .po bliższym zbadaniu, używamy często nazwy „pręt” dla określenia elementu, po czym dodajemy bliższe określenie w zależności od spełnianej roli, a mianowicie: pręt rozciągany (cięgno), pręt gięty (belka) itd.
Leave a reply