Zagadnienia technologii użytkowania budowli nie są objęte niniejszym wykładem i stanowią odrębną, obszerną dziedzinę. Poruszona jednak tutaj sprawa obciążeń użytkowych niezgodnych z przeznaczeniem budowli i podstawami obliczeniowymi ich konstrukcji' nasuwa refleksję, że wyższy stopień świadomości i odpowiedzialności technicznej użytkowników budynków pozwoliłby na poważne zmniejszenie marginesów bezpieczeństwa zawartych w normach obciążeń użytkowych. czeń statycznych. Przepisy te i normy ulegają okresowej rewizji w świetle zebranych doświadczeń.
Drugim zagadnieniem jest ustalanie współczynników bezpieczeństwa dla rozmaitych materiałów budowlanych i konstrukcji. Decyzje podejmowane w tej dziedzinie mają ogromne skutki gospodarcze.
Współczynniki bezpieczeństwa przyjmowane dla materiałów budowlanych mogą być tym mniejsze, im bardziej jednolita jest produkcja danego materiału i im ściślejsze są metody kontroli jakości w czasie produkcji materiału, jego odbioru na placu budowy i jego wbudowania w gotową konstrukcję. Z tych względów dla materiałów produkowanych przemysłowo (np. stali) współczynniki można ustalać na poziomie znacznie niższym, niż dla materiałów z produkcji rzemieślniczej (np. cegły wypalanej w piecu polowym) lub tym bardziej pochodzenia naturalnego (np. kamienia).
Tradycyjna metoda ustalania norm wytrzymałości polega na tym, że badany materiał poddawany jest próbom obciążeniowym aż do jego zniszczenia. W ten spsób ustala się krańcowe wielkości naprężeń jednostkowych. Po przeprowadzeniu wielu setek i tysięcy takich prób dochodzi się do średnich wartości statystycznych, które następnie ulegają obniżeniu stosownie do przyjętego współczynnika bezpieczeństwa. Biorąc pod uwagę uzyskane wyniki określa się normy dopuszczalnego naprężenia będące podstawą obliczeń statycznych.
Leave a reply