Produkcja pomocnicza

Produkcja pomocnicza ma w znacznym stopniu cechy produkcji fabrycznej. Wyrób (np. element prefabrykowany) przechodzi przez kolejne stanowiska robocze, maszyny i urządzenia usytuowane na stałe lub co najmniej na dłuższy czas w określonym miejscu. Od tej zasady odbiegają jedynie zakłady produkcji pomocniczej typu polowego lub poligonowego, należące do określonej budowy.

Uruchomienie produkcji pomocniczej jest celowe tylko wówczas, gdy koszty własne produkcji pomocniczej są niższe od kosztów występujących w zakładach, które stale zajmują się tą produkcją. Produkcją pomocniczą kierują biura produkcji pomocniczej lub kierownictwa robót.

Produkcja usługowa polega na wykonywaniu robót związanych z naprawą maszyn, sprzętu budowlanego i środków transportu, produkcją części zamiennych do maszyn i sprzętu oraz produkcją specjalnych narzędzi i urządzeń nie znajdujących się w handlu. W celu zapewnienia możności wykonania tych robót buduje się warsztaty mechaniczne i naprawcze, urządzenia energetyczne, sieć wodociągową, bazy maszyn i sprzętu, składy materiałów budowlanych itd.

Wyodrębnienie produkcji usługowej nie jest jednak koniecznością, ponieważ roboty przy zagospodarowaniu placu budowy zaliczyć można równie dobrze do produkcji zasadniczej, a naprawy i wyrób części zamiennych oraz urządzeń specjalnych — do produkcji pomocniczej.

Istnienie powyższych trzech trzonów produkcji znajduje odzwierciedlenie w organizacji przedsiębiorstw budowlano-montażowych. Produkcję podstawową na budowach prowadzą bezpośrednio kierownictwa budowy. Produkcją pomocniczą kierują biura produkcji pomocniczej lub kierownictwa robót.

Produkcją usługową zajmują się: w zakresie maszyn budowlanych i sprzętu — służby mechaniczne w zakresie transportu — służba transportowa w zakresie zaopatrzenia (bazy materiałowe, magazyny) — służby zaopatrzenia.