Glina jako samodzielne spoiwo (mechaniczne) jest już dzisiaj stosowana tylko w prymitywnym budownictwie małomiasteczkowym lub wiejskim. Poważniejszą rolę odgrywa ona jeszcze jako domieszka do wodoszczelnych zapraw gliniano- -cementowych.
Poza gliną do spoiw mechanicznych należą asfalty i smoły, używane głównie w budownictwie drogowym. Spoiwem od wielu stuleci najszerzej stosowanym w budownictwie jest wapno budowlane, które wytwarza się z wapieni (kalcytów). Naturalny wapień (CaCC>3) wypalany jest w temperaturze 1000—1200 °C w piecach polowych, szybowych, tunelowych lub obrotowych (w zależności od wielkości zakładu). Przy wypalaniu wapna w piecach szybowych, które spotykane są najczęściej w zakładach mniejszych i średnich, ilość węgla potrzebnego do wypalenia 1 tony wapna wynosi 170—220 kg. Przez wypalanie następuje redukcja dwutlenku węgla według wzoru:
CaC03 = CaO – C02. Do czasu „gaszenia” produkt procesu wypalania, czyli wapno palone CaO, musi być starannie chroniony przed wilgocią, gdyż jest niezmiernie hygroskopijny i przez przedwczesne zetknięcie się z wilgocią traci swoją moc wiążącą. Dlatego też wapno palone musi być przewożone w krytych wozach lub wagonach, a przechowywane — w krytych magazynach lub szopach. Do „gaszenia” wapna na placach budowy służą prymitywne skrzynie lub bardziej skomplikowane urządzenia. Wapno gaszone „dołowane” jest na okres kilkumiesięczny, po czym nadaje się do użycia w zaprawie.
Ręczne gaszenie wapna jest robotą uciążliwą i szkodliwą dla zdrowia i dlatego w coraz szerszym zakresie stosuje się gaszar- ki mechaniczne lub wprowadza takie rodzaje wapna, które nie wymagają gaszenia i dołowania na budowie. Reakcja chemiczna w czasie gaszenia przebiega według wzoru:
CaO + HoO = Ca(OH)2 wapno palone -i- woda = wapno budowlane. W czasie zadołowania gaszone wapno budowlane powinno być chronione przed dostępem powietrza. Można to osiągnąć pokrywając je warstwą piasku, co zapobiega zapoczątkowaniu się reakcji charakteryzującej proces twardnienia: Ca(OH)2 + CO» = Ca(C03) + H»0
Leave a reply