Poddamy teraz krótkiemu przeglądowi materiały pochodzenia mineralnego, przy czym rozpoczniemy od omówienia kamienia naturalnego, który w dawnych czasach był — obok drewna i cegły — podstawowym materiałem służącym do wznoszenia ścian budowli. Począwszy od XIX wieku można zaobserwować w większości krajów ograniczanie zastosowań nie przerobionego kamienia naturalnego, przy wznoszeniu konstrukcji nośnych. Wyjątek stanowią niektóre kraje i regiony o specyficznych warunkach geograficznych (np. regiony górskie, gdzie transport innych materiałów jest utrudniony, a kamień znajduje się na miejscu) lub gospodarczych.
Powszechnym zjawiskiem natomiast jest rozszerzanie zastosowania kamienia naturalnego jako materiału dekoracyjnego i służącego do licowania powierzchni budowli, przy czym wysoko zmechanizowane i uprzemysłowione metody wydobycia i obróbki kamienia sprawiły, że może on skutecznie konkurować z innymi materiałami.
Jak wiadomo, skały można podzielić według ich powstania na: wulkaniczne, osadowe i przeobrażone. Wszystkie trzy rodzaje znajdują zastosowanie w budownictwie, zgodnie z posiadanymi odmiennymi właściwościami.
Skały wulkaniczne, do których zaliczamy np. granit, syenit, porfir i bazalt, odznaczają się dużą szczelnością i — co za tym idzie — dużym ciężarem objętościowym oraz na ogół dużą twardością i małą ścieralnością. Właściwości te utrudniają obróbkę, ale za to są pożądane w wypadku, gdy chodzi o wykonanie elementów narażonych na duże zużycie mechaniczne. Skały wulkaniczne są wykorzystywane do produkowania kostki i płyt brukowych oraz okładzin elewacyjnych do budynków monumentalnych. W budowlach inżynierskich można je stosować wtedy, gdy chodzi o uzyskanie dużej trwałości i wytrzymałości. Wykonuje się z nich zatem mury oporowe, przyczółki mostowe itd.
Leave a reply