PRZEDMIOT I ZAKRES EKONOMIKI BUDOWNICTWA CZ. II

W procesie produkcji nie ma nieograniczonej swobody działania. Szczupłość zasobu środków produkcji, ograniczona ilość siły roboczej, wielkość produkcji w innych zakładach, chłonność rynku, zmiany upodobań konsumentów związane ze wzrostem stopy życiowej, ceny, pojemność organizacyjna — to główne czynniki ograniczające tę swobodę. Podejmowanie decyzji może się odbywać jedynie w ramach tych wartości granicznych. Wspomniane ograniczenia nie eliminują jednak możliwości gospodarowania.

Stopień efektywności gospodarowania zależy w dużej mierze od techniki i organizacji produkcji. Technika stosowana w budownictwie powinna pozwalać przede wszystkim na skrócenie czasu wykonania określonego rodzaju robót, jak również na zmniejszenie ilości użytych środków produkcji, co w efekcie doprowadza do obniżenia kosztów ponoszonych przy realizacji danego zadania.

Istotne jest stosowanie właściwej techniki w odpowiednim miejscu. Wprowadzanie najwyższej techniki tam, gdzie wystarcza technika niższego stopnia, gdzie zamierzone efekty można osiągnąć mniejszym nakładem, przy użyciu prostszych środków, jest nieracjonalne i niegospodarne. Jak z tego wynika, wybór rozwiązań technicznych musi być oparty na dokonanym uprzednio rachunku ekonomicznym.

Badania makro- i mikroekonomiczne nie są sobie przeciwstawne. Ich wzajemny stosunek ma charakter po części komplementarny, po części integralny. Przedsiębiorstwo budowlane stanowi cząstkę budownictwa. Powodzenie działalności przedsiębiorstwa jest w obecnej fazie rozwoju budownictwa w coraz większym stopniu uzależnione od poczynań w zakresie makroekonomii. Przedsiębiorstwo budowlane ma np. tylko minimalny wpływ na terminowość dostarczania dokumentacji projektowo-kosztorysowej. Nieterminowe uzyskiwanie dokumentacji przyczynia się do zahamowań w samym wykonawstwie, powoduje opóźnienia w oddawaniu obiektów do użytku i oddziałuje ujemnie na wyniki gospodarowania zarówno w samym przedsiębiorstwie budowlanym, jak i na określonej budowie.

Wpływ rozwiązań makroekonomicznych na efekty gospodarowania przejawia się również w wypadku budownictwa uprzemysłowionego. Racjonalne gospodarowanie jest tu w dużym stopniu uzależnione od terminowej dostawy elementów prefabrykowanych, czyli od sprawności funkcjonowania przemysłu materiałów budowlanych.