Różne rodzaje cegieł

Cegła wapienno-krzemowa (zwana również cegłą silikatową lub wapienno-piaskową) produkowana jest z piasku z domieszką wapna, formowana w stanie półsuchym i prasowana w formach pod wysokim ciśnieniem. Po formowaniu cegła dojrzewa w parze pod ciśnieniem w autoklawach, gdzie następuje reakcja kwasu krzemowego z wapnem, co prowadzi do mocnego spojenia materiału. Cegła wapienno-krzemowa produkowana jest w takich samych wymiarach jak cegła ceramiczna, a także w postaci wielkoformatowych bloków drążonych. Ma ona biały lub żółtawy kolor, przy czym przez domieszanie odpowiednich barwników można jej nadawać również różne inne kolory. Jest to materiał budowlany bardzo ekonomiczny, gdyż nakłady inwestycyjne na jego wyprodukowanie są znacznie niższe od nakładów na produkcję cegły ceramicznej. W zestawieniu z cegłą ceramiczną ma on jednak tę wadę, że lepiej przewodzi ciepło i jest wrażliwy na wilgoć, wskutek czego nie nadaje się do budowy murów piwnicznych. Stosowany jest natomiast często do licowania elewacji, co pozwala na uniknięcie tynkowania.

W ostatnich latach zarówno produkcja cegły silikatowej, jak zwłaszcza piano-gazo-silikatów, rozwija się w Polsce bardzo poważnie, co pociąga za sobą stopniowe ograniczanie roli przemysłu ceramicznego w zaopatrywaniu budownictwa w materiały ścienne. Ryzykowne byłoby jednak twierdzenie, że w związku z tym przemysł ceramiczny nie ma perspektyw dalszego rozwoju. Wydaje się, że do rozwoju przemysłu ceramicznego — przynajmniej w niektórych rejonach kraju — może się przyczynić przechodzenie do produkcji drążonych j wielkoformatowych elementów ściennych, a także szerokie stosowanie nowoczesnych metod łączenia ceramiki z betonem i z wkładkami zbrojeniowymi.