Spełnienie każdego z tych warunków wymaga dokonania posunięć organizacyjnych o szerokim zasięgu, zarówno w mikro-, jak i w makroskali.
Specyficzne warunki budownictwa sprawiają, że zarówno organizacja, jak i zarządzanie są w tym dziale gospodarki narodowej o wiele trudniejsze niż w przemyśle. Szczególnie doniosłą rolę odgrywa przy tym organizacja budownictwa, bowiem jakiekolwiek zaniedbania i niedociągnięcia na tym odcinku stawiają pod znakiem zapytania efektywność ekonomiczną wszelkich poczynań. Przedsiębiorstwa budowlano-montażowe zajmują się prowadzeniem produkcji:
– a) zasadniczej lub podstawowej,
– b) pomocniczej,
– c) usługowej.
Produkcja podstawowa polega na bezpośredniej realizacji robót budowlano-montażowych prowadzących w efekcie do wznoszenia obiektów (budynków lub budowli inżynierskich). Do produkcji podstawowej należy:
— układanie i wbudowywanie gotowych materiałów półfabrykatów, lub elementów prefabrykowanych
— prowadzenie robót wykończeniowych, takich jak: układanie posadzek czy malowanie, przy czym zalicza się tu również obróbkę materiałów na miejscu (np, szlifowanie posadzek z kamienia, cyklinowanie parkietów). W niektórych wypadkach — mianowicie przy stosowaniu metody uprzemysłowionej — produkcja zasadnicza w budownictwie może być w znacznym stopniu zmechanizowana. Produkcję podstawową na budowach prowadzą bezpośrednie kierownictwa budowy.
Produkcja pomocnicza polega na wytwarzaniu przez przedsiębiorstwo budowlano-montażowe półfabrykatów, elementów prefabrykowanych oraz gotowych wyrobów (np. stolarka budowlana), które są następnie wbudowywane. Do produkcji pomocniczej zaliczamy również wydobywanie kruszywa. Prowadzenie produkcji pomocniczej wymaga urządzenia warsztatów lub wytwórni. Produkcja pomocnicza nie musi być wykonywana koniecznie na placu budowy, lecz może być prowadzona w innym odpowiednim miejscu. Żwirownie (zakłady wydobywcze żwiru) oraz piaskownie (zakłady wydobywcze piasku) z natury rzeczy znajdują się poza placem budowy.
Leave a reply