Z nasiąkliwością łączy się z kolei cecha mrozoodporności, gdyż materiały o większej nasiąkliwości są bardziej narażone na uszkodzenia wskutek zamarzania. Wynika to stąd, że — jak wiadomo — przy zamarzaniu objętość wody ulega zwiększeniu. Zatem woda marznąca w porach materiału działa rozsadzająco, wywołując kruszenie i odpryskiwanie materiału.
Dalszą ważną cechą fizyczną materiału jest jego odporność na działanie ognia. Należy tutaj rozróżniać dwa problemy. Ma teriały można dzielić na łatwopalne (np. słoma, drewno), trud- nopalne i niepalne (kamień, beton). Stopień palności nie jest jednak równoznaczny z zachowaniem się w pożarze i odpornością na wpływ wysokich temperatur. Przyjmując wszystkie te cechy za kryterium dojdziemy do wniosku, że istnieje jedynie niewielka liczba materiałów ognioodpornych. Na przykład stal, materiał niepalny, jest wyjątkowo narażona na uszkodzenie w czasie pożaru, gdyż pod wpływem wysokiej temperatury traci swoją sztywność i wygina się. Dlatego w przepisach budowlanych żąda się, by elementy konstrukcyjne ze stali były otoczone płaszczem betonowym, co w razie pożaru ma je chronić przed bezpośrednim wpływem ognia.
Do właściwości fizycznych zaliczamy również właściwości izolacyjne, a przede wszystkim izolacyjność cieplną. Izolacyjność stanowi przeciwieństwo przewodności, której miernikiem jest współczynnik A (lambda). Współczynnik ten określa ilość wielkich kalorii przenikających przez 1 m2 przegrody o grubości 1 m w ciągu godziny (przy różnicy temperatur po obydwóch stronach wynoszącej 1°). Izolacyjność cieplna jest niezbędna, jeżeli przegroda dzieli przestrzenie o różnych temperaturach, a więc ma ona istotne znaczenie przede wszystkim w wypadku ścian zewnętrznych.
Leave a reply