Głównym celem praktycznym zdobywania wiadomości ze statyki i wytrzymałości materiałów jest, jak to już zauważyliśmy, prawidłowe wyznaczanie rozmiarów, a także kształtów elementów nośnych konstrukcji budowlanych. Dążenia idą tu jednak w dwóch kierunkach, bowiem naukowe ustalanie rozmiarów elementów nośnych powinno zapewniać bezwzględne bezpieczeństwo budowli oraz ich użytkowników, ale powinno również pozwolić na projektowanie tych elementów przy zachowaniu maksymalnej oszczędności materiałów i pracy. Pomiędzy tymi dwoma celami istnieje zasadnicza sprzeczność. Nauka daje nam do ręki narzędzia, dzięki którym można obliczać konstrukcje w sposób najbardziej ekonomiczny, lecz aby rzeczywistość była zgodna z podstawami obliczenia niezbędne jest: a) występowanie obciążeń nie większych niż przewidziano w obliczeniu, b) wykonanie bezbłędne i zgodne w każdym szczególe z projektem, c) posiadanie materiału przystosowanego w każdej cząsteczce do przyjmowania naprężeń przyjętych w rachunku. Wystarczy, aby którykolwiek z tych warunków nie był spełniony, a budowla będzie narażona na uszkodzenie lub nawet na zniszczenie w wyniku katastrofy budowlanej.
Statyka naukowa musi zatem nie tylko zapewniać ścisłość obliczeń, lecz także zajmować się zagadnieniem pewności, które obejmuje dwie dziedziny: a) ustalanie występujących i dopuszczalnych obciążeń, b) ustalanie współczynników bezpieczeństwa. Narzędziem pomocniczym jest tutaj statystyka i rachunek prawdopodobieństwa, lecz ostateczne ustalenia przybierają formę przepisów i muszą być nieraz z konieczności oparte na subiektywnie podejmowanych decyzjach.
Leave a reply