Długość cyklu budowlanego — zarówno w realizacji inwestycji produkcyjnych, jak i nieprodukcyjnych — wywiera znaczny wpływ na ekonomikę samego wykonawstwa inwestycyjnego i rzutuje na rachunek ekonomiczny inwestora {użytkownika budowanych obiektów). Długość cyklu ma ścisły i bezpośredni związek z technicznymi i organizacyjnymi warunkami budowy obiektów. Zależy ona od wielkości budowanych obiektów, przy czym zachodzi wyraźna korelacja między bezwzględną długością cyklu budowy wyrażoną w miesiącach a kubaturą realizowanych budynków. W miarę zwiększania kubatury budynku wydłuża się okres jego budowy, niezależnie od liczby kondygnacji i technicznych metod wykonania budynku. Zjawisko to występuje szczególnie wyraźnie w budownictwie tradycyjnym udoskonalonym. W budownictwie uprzemysłowionym wielkość kubatury wywiera znacznie mniejszy wpływ na kształtowanie się długości okresu budowy budynku.
Efektywność ekonomiczna budownictwa uprzemysłowionego i tradycyjnego
Przy zwiększeniu zadań i zachowaniu przeciętnego okresu budowy przerób roczny wzrasta dopóty, dopóki W nie osiągnie krytycznej wuelkości Wkr, po której przekroczeniu wielkość rocznego przerobu (i) przestanie wzrastać i nastąpi wydłużanie się cyklu budowy. Wynika to z okoliczności, że wykonawcy nie będą mogli zwiększyć rocznego przerobu z przyczyn techniczno-organizacyjnych.
W celu zachowania normatywnego cyklu budowy i niedopuszczenia do wzrostu zamrożenia należy uwzględnić krytyczne wielkości zadań rocznych, wynikające z planu produkcyjnego.
Efektywność ekonomiczna budownictwa uprzemysłowionego jest wypadkową szeregu czynników. Za najważniejszy z nich należy uznać niewątpliwie czynnik organizacyjny.
Nowa organizacja budownictwa — konieczna przy stosowaniu budownictwa uprzemysłowionego — wymaga rozwiązania szeregu problemów o charakterze ekonomicznym występujących we wszystkich fazach cyklu inwestycyjnego, a więc w etapie programowania, projektowania i realizacji budowy. Podstawą powinien tu być szeroko pojęty rachunek kosztów. Rachunek kosztów powinien być prowadzony w dwojakim ujęciu:
– 1) w skali przedsiębiorstwa, przy czym chodzi przede wszystkim o analizę kształtowania się jednostkowych kosztów własnych produkcji i znalezienie środków i sposobów ich minimalizacji,
– 2) w makroskali, przy czym chodzi przede wszystkim o analizę syntetycznych, makroekonomicznych wskaźników kosztów własnych produkcji i ich dynamiki.
Leave a reply