Kierownik budowy rozpoczyna roboty od stworzenia zaplecza. Zaplecze traktowane jest jako obiekt i wartość jego wliczana jest do przerobu. Z chwilą zakończenia budowy zaplecza kierownik wystawia fakturę na zarząd przedsiębiorstwa. W związku z tym zaplecze uważane jest za środek półtrwały, który musi być rozliczony w czasie trwania budowy. Do wartości faktury, czyli do wartości początkowej zaplecza, dodaje się przewidziany koszt rozbiórki, potrącając wartość przewidywanego odzysku. Dzieląc tę wartość przez liczbę miesięcy wchodzących w skład okresu trwania budowy otrzymujemy ratę miesięczną, która wliczana jest co miesiąc do kosztów ogólnych budowy.
Jeżeli zachodzi potrzeba wybudowania drogi prowizorycznej ulegającej likwidacji po zakończeniu budowy, to wartość tej drogi włącza się do kosztów zaplecza. Nie odnosi się to do drogi stałej, która stanowi inwestycję finansowaną ze środków inwestycyjnych inwestora.
Z powyższego wynika, że zaplecze stanowi własność generalnego wykonawcy. Szczególną rolę odgrywa zaplecze w wypadku budownictwa uprzemysłowionego, bowiem właściwa organizacja zaplecza decyduje o możliwości rozwoju tej metody budownictwa. Zaplecze stanowią w tym wypadku przede wszystkim wytwórnie prefabrykatów. Odróżniamy trzy rodzaje tych -wytwórni:
Leave a reply