Cel i zakres wykładu

Ekonomista zajmujący się zagadnieniami związanymi z budownictwem powinien rozporządzać nie tylko wiedzą ekonomiczną, lecz także zasobem wiadomości z dziedziny techniki i technologii budownictwa. Zakres tego zasobu wiadomości musi być dostosowany zarówno do wymagań wynikających z zadań danej jednostki w procesie budowlanym {np. projektowanie, wykonawstwo, służba inwestycyjna, administracja budowlana), jak też z jej hierarchicznego ustawienia (np. kierownictwo budowy, przedsiębiorstwo, zjednoczenie, władza centralna). Rozpiętość wymagań jest tak wielka, że ujęcie całości potrzebnego materiału w krótkiej formie podręcznikowej byłoby niemożliwe. Z konieczności więc wybór zagadnień omawianych w niniejszej książce został ograniczony do niezbędnego minimum, do wiadomości podstawowych, którymi powinien dysponować ekonomista specjalizujący się w dziedzinie budownictwa (bez względu na zajmowane stanowisko i rodzaj jednostki, w której pracuje).

Celem wykładu nie jest zatem zapewnienie namiastki wykształcenia techniczno-budowlanego, lecz przede wszystkim uwypuklenie specyficznych cech technologicznych budownictwa, które odróżniają ekonomikę budownictwa od innych ekonomik działowych i branżowych. Szczególną uwagę przykłada się przy tym do objaśnienia podstawowych pojęć technicznych i stosowania poprawnego słownictwa techniczno-budowlanego. Zrozumienie znaczenia najważniejszych terminów techniczno-budowlanych jest czynnikiem ułatwiającym poro-

Technika, organizacja i planowanie w budownictwie zumienie się ekonomisty z pracownikami technicznymi. Należy podkreślić, że w toku wykładu obok poprawnych terminów „oficjalnych” podane są również często terminy potoczne, używane powszechnie na budowach.