PLANOWANIE W BUDOWNICTWIE

W budownictwie, podobnie jak w każdej innej działalności produkcyjnej, spotykamy się z całym zespołem planów. Sporządzenie tych planów poprzedzone jest programowaniem. Między programowaniem a planowaniem lub między programem a planem istnieje zasadnicza różnica.

Program polega na określeniu racjonalnego kierunku rozwoju działalności gałęzi i branży budownictwa. Opracowanie wytycznych kierunku rozwoju przedsiębiorstwa budowlano-montażowego zależy od nasilenia inwestycji w skali krajowej i w skali budownictwa. Programowanie opiera się zatem na wszechstronnej analizie tych wszystkich czynników, które warunkują rozwój branży i poszczególnych przedsiębiorstw. Pogłębione i rzetelne studia pozwalają na właściwe uzasadnienie programowych założeń produkcji, a co za tym idzie — na wyraźniejsze nakreślenie podstawowej linii rozwoju przedsiębiorstwa i dokładniejsze ustalenie zadań dyrektywnych.

Prawidłowo zbudowany nowoczesny program rozwoju przedsiębiorstwa budowlanego powinien być oparty na ogólnym programie rozwoju budownictwa jako działu gospodarki narodowej. Występujące obecnie dążenie do uprzemysławiania budownictwa i przechodzenia w coraz szerszym zakresie na montaż pociąga za sobą konieczność dokonywania znacznych inwestycji w przedsiębiorstwach budowlanych. Dlatego też program rozwoju tych przedsiębiorstw obejmuje elementy produkcyjne i inwestycyjne. Program rozwoju przedsiębiorstwa powinien zawierać ustalenia dotyczące:

– 300 Technika, organizacja i planowanie w budownictwie

– 1) przewidywanego rozwoju i kierunków inwestycji z uwzględnieniem ich rozmieszczenia w poszczególnych regionach kraju

– 2) docelowego programu produkcyjnego, obejmującego asortyment produkcji, stosowaną technologię, technikę i organizację produkcji oraz poziom i charakter zdolności produkcyjnej w roku docelowym

– 3) optymalnego zakresu rozwoju przedsiębiorstwa, przy uwzględnieniu dążenia do minimalizacji kosztów

– 4) możliwości osiągnięcia zamierzonego rozwoju przedsiębiorstwa wynikających z istnienia określonego zasobu czynników produkcji (pracowników o odpowiednich kwalifikacjach, trwałych środków pracy, materiałów, środków transportu),