Efektywność ekonomiczna budownictwa uprzemysłowionego i tradycyjnego cz. II

Makroekonomiczny rachunek kosztów odgrywa szczególnie doniosłą rolę. Porównawcza analiza kosztów własnych jednorodnej produkcji budowlanej — tradycyjnej lub uprzemysłowionej — pozwala na ustalenie zróżnicowania poziomu jednostkowych kosztów własnych w różnych przedsiębiorstwach budowlanych. Na podstawie takiego porównania można określić, jak kształtuje się w poszczególnych przedsiębiorstwach sytuacja pod względem wyposażenia technicznego, efektywności technologii produkcji, organizacji pracy, jak również odległości przedsiębiorstw budowlanych i placów budowy od źródeł su- rowców, wytwórni elementów prefabrykowanych oraz zakładów ceramiki czerwonej.

Rachunek w makroskali wykazuje nadto, w jaki sposób zużytkowane są środki przeznaczane z dochodu narodowego na inwestycje, przy czym i tu obowiązuje zasada, aby za pomocą danych środków wybudować maksymalną liczbę obiektów użytkowych.

Analiza wszystkich etapów prac związanych z cyklem inwestycyjnym wskaże na możliwości skrócenia cyklów produkcyjnych oraz obniżenia kosztów realizacji w przedsiębiorstwach bud owlan o-m on t ażowy ch.

Efektywność ekonomiczna budownictwa — zarówno tradycyjnego, jak i uprzemysłowionego — ma ścisły związek z okresem użytkowania obiektów, a tym samym z rachunkiem efektywności inwestycji. W związku z postępem technicznym i organizacyjnym produkcji należy się liczyć ze stosunkowo szybkim zużyciem ekonomicznym urządzeń, maszyn i budynków. Nowa technologia, wymagająca nowych typów maszyn i urządzeń, wymaga często również wynoszenia nowych budynków’, dostosowanych do tej technologii. Zaostrza się zatem problem zużycia ekonomicznego oddziałującego na długość okresu użytkowania budynków. W programowaniu powstaje tendencja do wznoszenia budynków szybko amortyzujących się. Tendencja ta jest szczególnie wyraźna w tych gałęziach przemysłu, wr których zaznacza się szybki postęp techniczny. Występuje wówczas konieczność znaczniejszego zmniejszenia kosztów budowy i programowania inwestycji o niskich nakładach jednorazowych. Realizacja takiego postulatu — sprowadzającego się do konstruowania budowli lekkich, o małym ciężarze jednostki objętościowej i krótkim okresie użytkowania — może jednak spowodować sprymityzowanie zabudowy i prowadzić do tandetnego budowmctwa.

Z nakreślonej tendencji wynika konieczność uwzględnienia przez projektantów takich rozwiązań, które dałyby znaczne obniżenie kosztów realizacji budowy przy nie zmienionym lub nawet wyższym standardzie.