Przewodność cieplna A nie jest liczbą jednoznacznie określoną dla danego materiału. Ulega ona zwiększeniu, jeżeli materiał nasycony jest wilgocią. Tym tłumaczy się niepowodzenia w stosowaniu materiałów porowatych, które przecież są dobrymi izolatorami cieplnymi. Trzeba jednak pamiętać, że niektóre materiały gąbczaste o porach otwartych (np. szkło piankowe) mają dużą nasiąkliwość kapilarną i pod wpływem zawilgocenia tracą swoją wartość izolacyjną.
Pamiętać należy, że izolacyjność cieplna materiału nie jest równoznaczna z jego zdolnością do akumulowania ciepła. Właściwości te pozostają nawet we wzajemnej sprzeczności, bowiem zdolność gromadzenia ciepła mają materiały o dużym ciężarze objętościowym, podczas gdy najlepszymi izolatorami są materiały gąbczaste. Przegrody zrobione z lekkiego gąbczastego materiału pozwalają na uzyskanie właściwej izolacyjności, lecz po ustaniu dopływu ciepła do pomieszczenia ogrzewanego następuje szybkie wyziębienie przegrody. Dlatgo cienkie ściany o wysokiej izolacyjności mogą być stosowane tylko wtedy, gdy zapewniony jest ciągły dopływ ciepła (np. centralne ogrzewanie). Natomiast przy ogrzewaniu okresowym (periodycznym), występującym np. w wypadku stosowania pieców kaflowych, przegroda musi mieć również dostateczną aku- mulacyjność, gdyż przy nieczynnym źródle ogrzewania przejmuje ona jego funkcję, oddając stopniowo nagromadzoną energię cieplną.
Dalszą właściwością fizyczną, wymaganą od wielu materiałów służących do budowy przegród, jest izolacyjność akustyczna. Przenoszenie dźwięku odbywa się dwiema drogami: przez powietrze (dźwięk powietrzny) i przez sam materiał (dźwięk materiałowy). Przewodzeniu dźwięku przez materiał (zwłaszcza metale, rury instalacyjne) można zapobiegać przez elastyczne przekładki i unikanie wzajemnego dotyku elementów. Natomiast izolacyjność na dźwięk powietrzny musi być zapewniona przez odpowiedni dobór materiałów o właściwościach izolacyjnych i oczywiście przez dostosowanie grubości przegrody do posiadanej przez materiał przewodności dźwięków.
Leave a reply