Głównymi reprezentantami skał osadowych stosowanych w budownictwie są wapienie i piaskowce. Natomiast margle i gipsy służą raczej jako surowce dla przemysłu materiałów budowlanych i wiążących.
Skały osadowe odznaczają się na ogół mniejszą szczelnością i mniejszym ciężarem objętościowym od skał wulkanicznych, są więc łatwiejsze w obróbce, lecz — wskutek swojej kruchości i większej skłonności do wietrzenia pod wpływem działania atmosfery — mają mniejszą wytrzymałość i trwałość. Są natomiast znacznie szerzej stosowane jako materiał konstrukcyjny do wznoszenia prymitywnych budowli, które jednak wobec nietrwałości kamienia wymagają dodatkowego tynkowania. Ten rodzaj budownictwa kamiennego spotyka się masowo w województwie kieleckim i w regionie częstochowskim (zarówno w małych miastach, jak i na wsi).
W grupie skał przeobrażonych na szczególną uwagę zasługuje marmur, który posiada znaczenie przede wszystkim jako kamień dekoracyjny stosowany głównie we wnętrzach budynków, gdyż w polskich warunkach klimatycznych nie wytrzymuje wpływu atmosfery zewnętrznej i już po kilku latach traci swój estetyczny wygląd. Mniej cenne rodzaje marmuru służą również jako materiał do wykonywania posadzek.
W końcu należałoby wyliczyć produkty powstałe w wyniku mechanicznego rozdrobnienia skał (żwiry i piaski) oraz procesów wietrzenia skał zawierających skaleń (gliny i iły). O stosowaniu tych materiałów jako surowców dla budownictwa będzie jeszcze mowa.
Leave a reply