W oparciu o dane z artykułu T, Pałasze wskiego—Kierunki uprzemyslowienia budotwiicttca w &widle rachunku kosztówt w pracy Problemy budoumictwa uprzemysłowionego, Warszawa 1964, s.533
Łatwo zauważyć, że w ciągu ostatnich pięciu lat koszty występujące przy stosowaniu technologii tradycyjnej uległy mniejszej obniżce niż koszty występujące przy stosowaniu metod uprzemysłowionych. Jeśli zatem chodzi o długość cyklu budowy i o wysokość kosztu na 1 m2, to metodę uprzemysłowioną należy uznać za lepszą od tradycyjnej.
Konieczne jest również przeprowadzenie rachunku ekonomicznego w makroskali, bowiem niska rentowność w skali budowy znajduje często odpowiednią rekompensatę w efektywności budownictwa uprzemysłowionego osiągniętej dzięki znacznemu skróceniu cyklu budowlanego na innych odcinkach gospodarki narodowej.
W układzie kosztów budownictwa uprzemysłowionego podstawowe znaczenie ma stworzenie odpowiedniego i celowo rozmieszczonego (zlokalizowanego) przemysłu materiałów budowlanych. Jednak zapewnienie odpowiedniego zaplecza natrafia obecnie w Polsce na trudności. Dla uzyskania w latach 1964— —1980 przewidywanego przyrostu produkcji budowlano-montażowej (o wartości około 180 mld zł) przy zastosowaniu metody uprzemysłowionej niezbędne byłoby przeznaczenie około 80 mld zł na stworzenie zaplecza, co przekracza istniejące możliwości h W związku z tym zarysowuje się wyraźna potrzeba podejmowania takich działań, które sprzyjają rozwojowi budownictwa mniej kapitałochłonnego. Poważną i niemal decydującą rolę na tym polu powinny spełniać działania organizatorskie.
Leave a reply