W budownictwie stosuje się trzy metody organizacji:
– 1) metodę kolejnego wykonania,
– 2) metodę równoległego wykonania,
– 3) metodę pracy równomiernej.
Metoda kolejnego wykonania polega na kolejnym realizowaniu obiektów lub robót. Praca przebiega wówczas w taki sposób, że po zakończeniu robót w jednym obiekcie przystępuje się do robót w obiekcie następnym. Wadą tej metody jest brak ciągłości pracy brygad wykonujących poszczególne rodzaje robót (,np. roboty betonowe, zbrojarskie, ciesielskie). Brak ciągłości pracy brygad równoznaczny jest z niepełnym ich wykorzystaniem, a co za tym idzie — ze stratą ekonomiczną.
Metoda równoległego wykonania polega na tym, że poszczególne brygady rozpoczynają roboty równocześnie we wszystkich obiektach. Wadą tej metody jest całkowity brak ciągłości i równomierności pracy poszczególnych wyspecjalizowanych brygad roboczych. Brygady te po wykonaniu zadań w jednym obiekcie lub na jednym placu budowy, muszą być przenoszone na inny obiekt lub plac budowy. W związku z tym powstaje szczytowe nagromadzenie brygad roboczych, maszyn i materiałów na określonej budowie. Zaletą tej metody jest możliwość szybkiego wykonania budowy, powstająca jednak tylko wtedy, gdy istnieje w pełni sprawna organizacja pracy. Przez skrócenie czasu budowy można wówczas wyrównać straty wynikające z nierównomiernego wykorzystania środków pracy.
Metoda pracy równomiernej polega na podziale obiektu na pewną liczbę części (działek) powierzonych do wykonania stałym grupom roboczym lub brygadom, które — przechodząc z jednej działki na następną — wykonują stale tę samą pracę. Metoda ta jest z wielu względów lepsza od dwóch poprzednich, bowiem:
— zapewnia najlepsze możliwości utrzymania ciągłości i równomierności zatrudnienia grup roboczych i maszyn
— zapewnia najlepsze możliwości utrzymania ciągłości i równomierności produkcji budowlanej oraz zużycia materiałów
— pozwala na zwiększenie wydajności pracy grup roboczych dzięki ich wyspecjalizowaniu się w wykonywaniu ciągle tej samej czynności
— stwarza warunki sprzyjające powstaniu silnej więzi w brygadach, co ma duże znaczenie z punktu widzenia atmosfery pracy, która wywiera wpływ na wydajność pracy oraz płynność kadr.
REALIZACJA BUDOWY WYKONYWANEJ ROŻNYMI METODAMI W UKŁADZIE DZIAŁEK ROBOCZYCH
Przeprowadzone analizy porównawcze prowadzą do stwierdzenia, że metoda pracy równomiernej jest najbardziej ekonomiczna. Pozwala ona m.in. na wykonanie budowy przy utrzymaniu stałej liczby robotników, maszyn, środków transportowych i materiałów oraz stałej produkcji wytwórni pomocniczych i całego zaplecza technicznego. Ma również tę zaletę, że jest najbardziej zbliżona do przemysłowych lub fabrycznych metod produkcji.
Dążąc do uzyskania wysokich efektów ekonomicznych trzeba zapewnić ciągłość, równomierność i cykliczność pracy. Ciągłość pracy można zapewnić wtedy, gdy wykonuje się ją bez przerw, przy udziale niezmiennych lub prawie niezmiennych grup roboczych, które spełniają identyczne, powtarzające się czynności przy zastosowaniu jednakowej ilości materiałów i elementów oraz tych samych maszyn i urządzeń.
Równomierność pracy osiąga się przez powtarzanie określonej ilości pracy przy zastosowaniu jednakowej ilości materiałów i elementów oraz tych samych maszyn i urządzeń przez poszczególne grupy robocze.
Cykliczność pracy polega na powtarzaniu jej w regularnych okresach. We wszystkich wyżej wymienionych metodach wykonania robót istotną rolę odgrywa mechanizacja, która powinna prowadzić do podniesienia wydajności pracy, obniżenia kosztów własnych oraz wyeliminowania ciężkiej pracy fizycznej.
Dobór maszyn na budowie wynika z podziału poszczególnych procesów na operacje. Pierwszeństwo daje się zazwyczaj maszynom wieloczynnościowym, O doborze poszczególnych maszyn decydują takie czynniki, jak przydatność do robót wykonywanych na danym placu budowy, jakość konstrukcyjna, opłacalność zastosowania. Poza tym bierze się pod uwagę także możność włączenia maszyny do systemu mechanizacji kompleksowej mającej na celu maksymalne zredukowanie prac ręcznych.
Im większa jest ilość pracy i im krótszy czas przeznaczony na jej realizację, tym większa i bardziej wydajna musi być maszyna, za pomocą której praca ta jest wykonywana. Projektując mechanizację wykonania robót uwzględniamy trzy podstawowe wskaźniki:
Leave a reply