Organizacja przedsiębiorstw budowlano-montażowych

Przedsiębiorstwa budowlano-montażowe różnią się od przedsiębiorstw przemysłowych pod względem technicznoproduk- cyjnym, a co za tym idzie — także pod względem organizacyjnym. Odrębność ta wynika z przedstawionych już różnic między charakterem i warunkami produkcji.

Do wyeliminowania tych różnic dąży się przez rozwijanie budownictwa uprzemysłowionego. Istota budownictwa uprzemysłowionego polega przede wszystkim na upodobnianiu procesów produkcyjnych w budownictwie — zarówno pod względem technicznym, jak organizacyjnym — do przemysłowych procesów wytwórczych typu masowego, wielkoseryjnego.

Realizacja tego postulatu wymaga jednak daleko idących zmian organizacyjnych, a mianowicie:

— zastąpienia tradycyjnych materiałów budowlanych (jak cegła, drewno, konstrukcje stalowe) prefabrykatami (z betonu i żelbetonu, betonu sprężonego, betonu lekkiego, betonu sili- katowego, gipsu i betonu gipsowego, ceramiki, betonu żużlowego) wytwarzanymi bądź to w zakładach przemysłu materiałów budowlanych, bądź też systemem poligonowym na placu budowy

— produkowania elementów budowlanych w zasadzie poza miejscem ich wbudowania (a więc poza placem budowy

— przejścia od tradycyjnych metod produkcji budowlanej do metod fabrycznych (montaż elementów budowlanych lub ich zespołów na miejscu wbudowania, co odpowiada montażowi w przemyśle)

— stosowania prefabrykatów o coraz większych rozmiarach (elementów wielkoblokowych, wielkopłytowych i wielkoprze- strzennych w postaci gotowych izb mieszkalnych lub całkowicie wykończonych mieszkań wieloizbowych)

— przejścia od metod rzemieślniczych do szeroko stosowanej mechanizacji robót

— osiągnięcia równomierności procesów wytwarzania, transportu i montażu elementów budowlanych oraz włączenia wszystkich tych procesów do nieprzerwanego ogólnego ciągu organizacyjnego

— zmechanizowania procesów wytwarzania transportu i wartości elementów budowlanych

— zwiększenia placów budowy w wypadku budownictwa mieszkaniowego, ponieważ pozwala to na pełne wykorzystanie sprzętu

— zorganizowania odpowiednio dużych przedsiębiorstw budowlano-montażowych, które byłyby przystosowane do wykonywania budowli metodami uprzemysłowionymi (z elementów prefabrykowanych)

— zreorganizowania budów i przejścia od wznoszenia pojedynczych obiektów prefabrykowanych do budowy osiedli mieszkaniowych metodą potokową po uprzednim odpowiednim przygotowaniu terenu budowy

— zbudowania odpowiednio dużych i właściwie zlokalizowanych wytwórni prefabrykatów

— rozpowszechnienia typizacji i standaryzacji elementów prefabrykowanych

— nastawienia biur projektowych na opracowywanie projektów elementów i konstrukcji prefabrykowanych

— dostosowania środków transportu do przewozu elementów wielkopłytowych .

— specjalnego przygotowania każdej budowy (zagospodarowania placu budowy, zbudowania dróg, zorganizowania transportu i gospodarki materiałowej, założenia prowizorycznej sieci wodociągowej i energetycznej itd.)

— zorganizowania poligonowych wytwórni elementów prefabrykowanych wielkopłytowych tam, gdzie to jest konieczne (głównie z uwagi na brak odpowiednich środków transportu pozwalających na przewożenie dużych elementów).