Ekonomika budownictwa stanowi gałąź nauk ekonomicznych mającą na celu badanie prawidłowości pojawiających się w toku realizacji procesu inwestycyjnego w skali gospodarki narodowej, czyli w skali makroekonomicznej. Przedmiotem tej nauki są procesy ekonomiczne występujące w budownictwie jako dziale gospodarki należącym do sfery produkcji materialnej. Ekonomikę budownictwa możemy też nazwać nauką o realizowaniu inwestycji.
Natomiast przedmiotem ekonomiki budowy jest działalność przedsiębiorstwa budowlano-montażowego jako podstawowej jednostki gospodarczej powołanej do realizacji zadań inwestycyjnych.
Zasadnicze funkcje przedsiębiorstw budowlano-montażowych związane są z budową. Główne etapy procesu budowlanego dokonują się na placach budowy. Tutaj wykonywana jest właściwa produkcja budowlana, tutaj realizuje się inwestycje. Na placu budowy wreszcie zużytkowuje się pracę żywą, materiały, sprzęt i środki transportowe, co przesądza o wynikach rozrachunku gospodarczego.
Zatem badania dotyczące przedsiębiorstwa budowlanego (łącznie z podległymi mu placami budowy) mają charakter mikroekonomiczny. W budownictwie — podobnie jak w innych dziedzinach działalności gospodarczej — kierujemy się zasadą gospodarności. Przestrzeganie tej zasady polega na przeprowadzeniu oceny różnych możliwości i sposobów użycia środków produkcji będących do dyspozycji oraz na dokonaniu wyboru rozwiązania, które jest najbardziej racjonalne.
Ocena sprowadza się do ustalenia, czy dany wariant działania jest celowy oraz czy zapewnia uzyskanie większych oszczędności niż inne warianty. Po dokonaniu wyboru wariantu działania określamy z kolei właściwą i najbardziej racjonalną metodę jego realizacji. Chodzi o to, by jak najlepiej wykorzystać posiadane środki oraz zasoby i uzyskać jak najlepsze efekty końcowe, czyli — innymi słowy — by dane zamierzenia zrealizować przy możliwie niskich nakładach.
Leave a reply