W latach powojennych rozwija się w Polsce szeroko produkcja materiałów drewnopochodnych, pozwalająca na wszechstronne wykorzystanie surowca drzewnego, również pośledniejszych gatunków. Najważniejszym rodzajem tego typu materiałów są płyty „spilśnione”, które dzisiaj prawie całkowicie wyparły sklejkę drewnianą, sklejaną z forniru drzewnego. Do produkcji tych płyt służy miazga drzewna prasowana pod ciśnieniem i sklejana spoiwami chemicznymi.
Inny sposób wykorzystania drewna odpadowego polega na wykonywaniu płyt z wiórów sklejanych pod wysokim ciśnieniem. Do omawianej grupy materiałów należą też różne rodzaje papy dachowej. Papę dachową wyrabia się przez nasycanie rozmaitych rodzajów papy masami bitumicznymi. Dla osiągnięcia efektu kolorystycznego powierzchnię nasyconej papy dachowej posypuje się piaskiem, talkiem, a czasami również różnokolorową mączką mineralną. Najczęściej jednak stosuje się papę smołową lub bitumiczną o kolorze zbliżonym do czarnego. Papę dostarcza się na budowę w rolkach. Specjalne gatunki papy nasycanej służą do celów izolacyjnych (np. do pokrywania ław i murów fundamentowych warstwą izolacji zapobiegającej podciąganiu wody).
W ostatnich latach rozszerza się również zakres stosowania w budownictwie materiałów syntetycznych, produkowanych przez przemysł chemiczny. Na razie wykorzystuje się je jednak tylko jako materiał wykończeniowy i okładzinowy. Ważną rolę zaczynają odgrywać sztuczne tworzywa jako okładziny podłogowe, zastępujące znane od dawna okładziny z linoleum i gumy. Są to różnobarwne płytki i materiały rulonowe z polichlorku winylu (PCV) i innych tworzyw oraz masy szpachlowe, nanoszone na podkład w stanie plastycznym i szybko twardniejące. Z tworzyw sztucznych produkuje się również okucia i armatury wszelkiego rodzaju oraz niektóre aparaty instalacyjne, zastępując nimi żeliwo, stal i metale kolorowe. Powszechnie stosowane są też pochwyty na poręczach schodowych, listwy podłogowe i inne elementy wykończenia wewnętrznego sporządzone z tworzyw sztucznych.
Leave a reply