Konfrontując pracochłonność występującą w budownictwie tradycyjnym i uprzemysłowionym należy przyjąć właściwą podstawę porównania. Za taką podstawę uznaje się zazwyczaj tradycyjne budynki murowane, wznoszone w zabudowie blokowej, podpiwniczone, 3—4 piętrowe (o 4—5 kondygnacjach), wyposażone w instalację centralnego ogrzewania, wodno-kanalizacyjną, gazową i elektryczną. Najdogodniejszym miernikiem, który pozwala na porównywanie „wyników ekonomicznych niezależnie od metody wykonania budynku, jest jego wartość użytkowa. Określając tę wartość bierze się pod uwagę kubaturę, wielkość powierzchni użytkowej oraz liczbę izb.
Przy badaniu pracochłonności jednostkę odniesienia stanowi 100 m3 obiektu wykonanego w stanie surowym. Dokonywanie porównań na podstawie stanu surowego spowodowane jest tym, że:
— w budownictwie uprzemysłowionym odmienna technologia znajduje zastosowanie głównie do momentu zakończenia reali-
– 42 Technika, organizacja i planowanie w budownictwie zacji budynku w stanie surowym, natomiast roboty wykończeniowe wykonywane są podobnie jak w budownictwie tradycyjnym
— cykl montażu budynku w stanie surowym jest przy metodzie wielkoblokowej i wielkopłytowej znacznie krótszy niż przy metodzie tradycyjnej, natomiast robót wykończeniowych nie prowadzi się na ogół bezpośrednio po wykonaniu budynku w stanie surowym, lecz po pewnej przerwie (niekiedy kilkumiesięcznej).
Leave a reply