Przyśpieszenie twardnienia i poprawy jakości betonu

Skuteczną metodą zagęszczania 'betonu jest wirowanie, które stosuje się przy fabrykacji rur betonowych, wysoko ciśnieniowych. W celu przyspieszenia twardnienia i poprawy jakości betonu stosuje się rozmaite metody, jak np.:

– a) naparzanie pod normalnym ciśnieniem atmosferycznym

– b) naparzanie pod wysokim ciśnieniem, czyli tzw. autoklawi- zację, stosowaną tylko w wypadku wyrobów betonowych, które mogą być przeniesione do wnętrza autoklawów

– c) odpowietrzanie powierzchniowe, polegające na odciąganiu nadmiaru wody przez perforowane deskowanie, ma zewnątrz którego wytwarza się podciśnienie

– d) nagrzewanie rozmaitymi metodami, m. in. metodą elek- tronagrzewu,

W okresie wiązania i twardnienia beton wymaga odpowiedniej pielęgnacji. Betonowanie nie może być dokonywane w zbyt niskiej temperaturze (w zasadzie nie poniżej + 5 °C). Beton twardniejący powinien też być chroniony przed nasłonecznieniem i wysychaniem.

Za betony lekkie uważa się na ogół betony o ciężarze objętościowym 7 1800 kg/m3. Zależnie od metody zastosowanej do obniżenia ciężaru rozróżnia się następujące odmiany betonów lekkich:

– 1. Betony jednofrakcyjne. Obniżenie ciężaru osiąga się, jak już wyjaśniono poprzednio, przez odpowiedni dobór kruszywa o jednolitym uziarnieniu, spajanego na stykach między ziarnami, co nadaje betonowi strukturę jamistą.

– 2. Betony na kruszywie lekkim. Niski ciężar objętościowy wynika z lekkiej wagi samego kruszywa. Lekkie kruszywa mogą być naturalne lub (częściej!) pochodzenia sztucznego.

– 3. Pianobetony. Strukturę gąbczastą uzyskuje się przez wprowadzenie chemicznych środków pianotwórczych do świeżej zaprawy betonowej.

– 4. Gazobetony. Zasada podobna jak w pianobetonach, z tym że pory otoczone błonką z zaprawy wytwarzane są przez wprowadzenie do zaprawy gazu wywołującego „musowanie”, podobnie jak w wodzie sodowej czy szampanie.

– 5. Betony lekkie na kruszywie organicznym. Do tej grupy należą przede wszystkim rozmaite materiały izolacyjne, wytwarzane z wełny drzewnej, strużek drzewnych, paździerzy i innych odpadkowych substancji roślinnych, spajanych cementem lub innymi spoiwami mineralnymi. Z materiałów tych produkuje się płyty izolacyjne, a także pustaki i elementy konstrukcyjne.