Monthly Archives Lipiec 2017

W budownictwie betonowym przechodzi się w coraz szerszym zakresie do wznoszenia ścian z elementów prefabrykowanych wielkowymiarowych. Są to elementy o charakterze wielkich bloków lub wielkich płyt. W systemie wielkobloko- wym wysokość bloków sięga od 1/s do pełnej wysokości kondygnacji, a szerokość waha się w granicach 1—1,5 metra. Podnoszenie i ustawianie tych bloków wymaga oczywiście dźwigów o odpowiedniej nośności. W budownictwie wielkopłytowym natomiast wysokość elementów równa się na ogół wysokości kondygnacji. W budownictwie wielkopłytowym stosuje się często układ wielowarstwowy, co pozwala na obniżenie ciężaru elementów.

Interesujących się tym problemem odsyłamy do literatury i podręczników specjalistycznych, w szczególności do monograficznych opracowań Instytutu Organizacji i Mechanizacji Budownictwa. wych form procesu produkcyjnego i dostosowania do siebie czynników produkcji w nowym układzie. Wskutek braków organizacyjnych maszyny budowlane mają u nas wciąż jeszcze charakter pomocniczy, a nie zasadniczy, wiodący. Występuje zatem rzemieślnicza forma budownictwa wsparta maszynami. Tymczasem uzyskanie efektywności nowej techniki wymaga przejścia na możliwie pełną formę przemysłową. Dlatego też proces uprzemysławiania budownictwa powinien być przyspieszony. Jak długo bowiem sprzęt — zwłaszcza ciężki — będzie pełnił na budowie rolę pomocniczą, tak długo nie będzie warunków pozwalających na pełne wykorzystanie mocy i zdolności produkcyjnej. Nieodzowne jest zatem stworzenie odpowiednio dużych placów budowy i szerokich frontów robót.

— wyposażenie w środki trwałe,

— zasięg terenowy,

— pojemność portfelu zleceń,

— pojemność organizacyjna.

Zagadnienia technologii użytkowania budowli nie są objęte niniejszym wykładem i stanowią odrębną, obszerną dziedzinę. Poruszona jednak tutaj sprawa obciążeń użytkowych niezgodnych z przeznaczeniem budowli i podstawami obliczeniowymi ich konstrukcji' nasuwa refleksję, że wyższy stopień świadomości i odpowiedzialności technicznej użytkowników budynków pozwoliłby na poważne zmniejszenie marginesów bezpieczeństwa zawartych w normach obciążeń użytkowych. czeń statycznych. Przepisy te i normy ulegają okresowej rewizji w świetle zebranych doświadczeń.

Spełnienie każdego z tych warunków wymaga dokonania posunięć organizacyjnych o szerokim zasięgu, zarówno w mikro-, jak i w makroskali.

Podwykonawstwo polega na tym, że generalny wykonawca część robót przyjętych od inwestora zleca wyspecjalizowanym przedsiębiorstwom, które stają się tym samym podwykonawcami w stosunku do generalnego wykonawcy. Istota podwykonawstwa polega na tym, że:

Wadą stosowania stali w budownictwie jest jej wrażliwość na wysokie temperatury powstające w czasie pożaru. Istotnym mankamentem jest także występowanie korozji stali. Zjawisku temu zapobiega się przez nanoszenie na elementy stalowe powłok rdzochronnych, które co pewien czas muszą być odnawiane. Istnieją co prawda stale nierdzewne lub o malej wraź- liwości na korozję. Uzyskuje się je przez wprowadzanie do stali dodatków innych metali (np. niklu) i poddawanie jej specjalnym procesom produkcyjnym. Jednak cena takich rodzajów stali jest dotychczas zbyt wysoka, aby mogły one znaleźć zastosowanie w budownictwie jako stal konstrukcyjna.

Przedstawimy obecnie przykład świadczący o tym, jak drogą usprawnień organizacyjnych można poprawić efektywność uprzemysłowionej — w konkretnym wypadku -wielkopłytowej — formy budownictwa. Na jednym z placów budowy osiedla mieszkaniowego wprowadzono transport kolejowy (wąskotorowy) zamiast samochodowego. Zmiana systemu transportu w tym jednym konkretnym wypadku daje rocznie 1200—1500 tys. zł obniżki kosztów, co pozwala na wyeliminowanie defi M. Olewiński — Węzłowe problemy organizacji budownictwa. Materiały na VIII doroczną konferencję poświęconą zagadnieniu ekonomiki przedsiębiorstw, Katowice 1965, s. 81—82.