Category Budo

Inny system sprężania polega na tym, że w czasie wiązania i twardnienia betonu zbrojenie nagrzewane jest prądem elektrycznym, a co za tym idzie — ulega termicznemu wydłużeniu. Po wyłączeniu prądu i ochłodzeniu zbrojenie powraca do swojej pierwotnej długości, co z kolei wywołuje sprężenie otaczającego betonu.

Współzależność sił występujących na tej samej linii działania można przedstawić na przykładzie zabawy dziecięcej polegającej na przeciąganiu liny. Jeżeli dwóch chłopców 1 i 2 ciągnie linę z jednakową siłą P, lecz w przeciwnym kierunku, to siły Pi i P-2 zniosą się wzajemnie, a położenie liny nie ulegnie zmianie. Jeżeli natomiast chłopiec 1 zdobędzie się na większy wysiłek niż chłopiec 2, to przeciągnie linę w swoją stronę z siłą wypadkową równającą się różnicy Pi — Po. Jeżeli wreszcie chłopcy przywiążą linę do kamienia i zgodnie ciągnąć będą w tym samym kierunku, to siła wypadkowa działająca na kamień równać się będzie sumie sił Pi + P-2- Innymi słowy — siła wypadkowa sił występujących na tej samej linii działania równa się algebraicznej sumie poszczególnych sił. Zakładamy oczywiście, że siły o przeciwnym zwrocie oznaczamy przeciwnymi znakami. Podobna zasada dotyczy momentów działających na ten sam punkt, przy czym momenty prawoskrętne (w kierunku wskazówki zegara) oznaczamy umownie znakiem +.

— osiągnięcie sprawnej koordynacji robót prowadzonych na całym placu budowy,

— wykonanie przewidzianych robót zgodnie z dokumentacją projektowo-kosztorysową, przy zachowaniu przewidzianego cyklu budowlanego i wartości kosztorysowej całej inwestycji.

Odwrotny obraz powstanie wtedy, gdy gumę poddamy działaniu siły rozciągającej (rysunek 29). Zgęszczenie linii pionowych w połowie wysokości i skrócenie linii poziomych zasygnalizuje nam wówczas, że w poprzek do kierunku działania zewnętrznej siły rozciągającej P działają naprężenia ściskające.

Zagospodarowanie placu budowy pociąga za sobą koszty, dochodzące w niektórych wypadkach do 5% wartości wznoszonych obiektów. Z tego względu racjonalne zagospodarowanie placu budowy może przynieść poważne oszczędności. W celu uzyskania tych oszczędności stosuje się w projektowaniu zagospodarowania placu budowy szereg ogólnych zasad, przy czym szczególną rolę odgrywa:

Normalizację, standaryzację i typizację należy realizować racjonalnie, nie dopuszczając do zbytniego zwężenia asortymentu odmian lub typów. Mogłoby to bowiem prowadzić do niepożądanej uniformizacji, podczas gdy postęp w zaspokajaniu potrzeb wymaga odpowiedniego zróżnicowania produkcji. Do efektów normalizacji, standaryzacji i typizacji zaliczamy zatem:

W układzie podłużnym istnieje możliwość swobodnego dzielenia wnętrz w kierunku równoległym do osi budynku, natomiast głębokość poszczególnych pomieszczeń jest ograniczona głębokością traktu. Układ dwutraktowy stosowany jest najczęściej w budownictwie mieszkaniowym, natomiast układ trójtraktowy — w budownictwie administracyjnym, hotelowym, szpitalnym itp., gdzie pożądane jest istnienie środkowego korytarza pomiędzy dwoma rzędami pomieszczeń.

Podobnie jak w dziełach przyrody, tak i w budowlach człowiek poszukuje wrażeń estetycznych, piękna świadome dążenie do nadania budowlom cech estetycznych nazywamy architekturą. Architektura jest więc działem sztuki, jej tworzywem są budowle lub — ściślej — kształty budowli oraz kolory i inne właściwości ich zewnętrznych i wewnętrznych powierzchni oraz elementów składowych.

Zagospodarowanie placu budowy polega na zaprojektowaniu i rozmieszczeniu urządzeń pomocniczych (magazynów i składów materiałów oraz prowizorycznych budynków administracyjnych i socjalnych dla załogi przedsiębiorstwa budowlanego prowadzącego roboty na danym placu budowy), a także na uzbrojeniu placu w sieć komunikacyjną, wodociągową, kanalizacyjną i energetyczną (łącznie z niezbędnymi urządzeniami towarzyszącymi, jak stacje pomp, stacje transformatorowe, ładownie itp.).

Dążenie do jak najdalej idącego skrócenia cyklu realizacji inwestycji ma niezwykle istotne znaczenie, bowiem im cykl jest dłuższy, tym później występują efekty działalności inwestycyjnej.

Produkcja pomocnicza ma w znacznym stopniu cechy produkcji fabrycznej. Wyrób (np. element prefabrykowany) przechodzi przez kolejne stanowiska robocze, maszyny i urządzenia usytuowane na stałe lub co najmniej na dłuższy czas w określonym miejscu. Od tej zasady odbiegają jedynie zakłady produkcji pomocniczej typu polowego lub poligonowego, należące do określonej budowy.

Układem strukturalnym lub konstrukcyjnym budowli nazywamy wzajemne położenie w przestrzeni i współdziałanie elementów nośnych podpierających i podpartych oraz (rzadziej stosowanych) zawieszonych i zawieszających. Liczba takich

Bez poddasza przestrzeń pod połacią dachu o małym spadku staje się nieprzełazowa (rysunek 52b). W budownictwie miejskim występuje obecnie najczęściej takie właśnie rozwiązanie. Pokrycie wykonuje się z płyt z betonu ciężkiego lub lekkiego, oklejonych od zewnątrz dwukrotnie papą dachową. Płyty usta- wia się na słupkach ceglanych lub innych ściankach poprzecznych, obciętych pod odpowiednim kątem spadku.