Monthly Archives Kwiecień 2015

W gospodarce socjalistycznej budownictwo ma charakter skoncentrowany (wznoszenie całych nowych miast lub osiedli i kombinatów przemysłowych), natomiast w gospodarce kapitalistycznej — rozproszony. W obu tych rodzajach budownictwa występuje również odmienna struktura produkcyjnego zaplecza technicznego budowy. W budownictwie rozproszonym prowadzi się przyobiektową, zazwyczaj prymitywną produkcję półfabrykatów i prefabrykatów. Natomiast w budownictwie skoncentrowanym organizuje się odrębne bazy sprzętu i maszyn budowlanych, bazy transportowe oraz specjalne wytwórnie półfabrykatów i prefabrykatów, zlokalizowane zazwyczaj na jednym terenie.

Rysunek 38b przedstawia zasadę wyznaczania klinowego kształtu kamieni sklepienia o przekroju półkolistym. Natomiast sklepienie w rysunku 38a nazywamy ostrołukowym.

W procesie produkcji nie ma nieograniczonej swobody działania. Szczupłość zasobu środków produkcji, ograniczona ilość siły roboczej, wielkość produkcji w innych zakładach, chłonność rynku, zmiany upodobań konsumentów związane ze wzrostem stopy życiowej, ceny, pojemność organizacyjna — to główne czynniki ograniczające tę swobodę. Podejmowanie decyzji może się odbywać jedynie w ramach tych wartości granicznych. Wspomniane ograniczenia nie eliminują jednak możliwości gospodarowania.

Inny system sprężania polega na tym, że w czasie wiązania i twardnienia betonu zbrojenie nagrzewane jest prądem elektrycznym, a co za tym idzie — ulega termicznemu wydłużeniu. Po wyłączeniu prądu i ochłodzeniu zbrojenie powraca do swojej pierwotnej długości, co z kolei wywołuje sprężenie otaczającego betonu.

Współzależność sił występujących na tej samej linii działania można przedstawić na przykładzie zabawy dziecięcej polegającej na przeciąganiu liny. Jeżeli dwóch chłopców 1 i 2 ciągnie linę z jednakową siłą P, lecz w przeciwnym kierunku, to siły Pi i P-2 zniosą się wzajemnie, a położenie liny nie ulegnie zmianie. Jeżeli natomiast chłopiec 1 zdobędzie się na większy wysiłek niż chłopiec 2, to przeciągnie linę w swoją stronę z siłą wypadkową równającą się różnicy Pi — Po. Jeżeli wreszcie chłopcy przywiążą linę do kamienia i zgodnie ciągnąć będą w tym samym kierunku, to siła wypadkowa działająca na kamień równać się będzie sumie sił Pi + P-2- Innymi słowy — siła wypadkowa sił występujących na tej samej linii działania równa się algebraicznej sumie poszczególnych sił. Zakładamy oczywiście, że siły o przeciwnym zwrocie oznaczamy przeciwnymi znakami. Podobna zasada dotyczy momentów działających na ten sam punkt, przy czym momenty prawoskrętne (w kierunku wskazówki zegara) oznaczamy umownie znakiem +.

— osiągnięcie sprawnej koordynacji robót prowadzonych na całym placu budowy,

— wykonanie przewidzianych robót zgodnie z dokumentacją projektowo-kosztorysową, przy zachowaniu przewidzianego cyklu budowlanego i wartości kosztorysowej całej inwestycji.

Odwrotny obraz powstanie wtedy, gdy gumę poddamy działaniu siły rozciągającej (rysunek 29). Zgęszczenie linii pionowych w połowie wysokości i skrócenie linii poziomych zasygnalizuje nam wówczas, że w poprzek do kierunku działania zewnętrznej siły rozciągającej P działają naprężenia ściskające.

Zagospodarowanie placu budowy pociąga za sobą koszty, dochodzące w niektórych wypadkach do 5% wartości wznoszonych obiektów. Z tego względu racjonalne zagospodarowanie placu budowy może przynieść poważne oszczędności. W celu uzyskania tych oszczędności stosuje się w projektowaniu zagospodarowania placu budowy szereg ogólnych zasad, przy czym szczególną rolę odgrywa:

Normalizację, standaryzację i typizację należy realizować racjonalnie, nie dopuszczając do zbytniego zwężenia asortymentu odmian lub typów. Mogłoby to bowiem prowadzić do niepożądanej uniformizacji, podczas gdy postęp w zaspokajaniu potrzeb wymaga odpowiedniego zróżnicowania produkcji. Do efektów normalizacji, standaryzacji i typizacji zaliczamy zatem:

W układzie podłużnym istnieje możliwość swobodnego dzielenia wnętrz w kierunku równoległym do osi budynku, natomiast głębokość poszczególnych pomieszczeń jest ograniczona głębokością traktu. Układ dwutraktowy stosowany jest najczęściej w budownictwie mieszkaniowym, natomiast układ trójtraktowy — w budownictwie administracyjnym, hotelowym, szpitalnym itp., gdzie pożądane jest istnienie środkowego korytarza pomiędzy dwoma rzędami pomieszczeń.

Podobnie jak w dziełach przyrody, tak i w budowlach człowiek poszukuje wrażeń estetycznych, piękna świadome dążenie do nadania budowlom cech estetycznych nazywamy architekturą. Architektura jest więc działem sztuki, jej tworzywem są budowle lub — ściślej — kształty budowli oraz kolory i inne właściwości ich zewnętrznych i wewnętrznych powierzchni oraz elementów składowych.

Zagospodarowanie placu budowy polega na zaprojektowaniu i rozmieszczeniu urządzeń pomocniczych (magazynów i składów materiałów oraz prowizorycznych budynków administracyjnych i socjalnych dla załogi przedsiębiorstwa budowlanego prowadzącego roboty na danym placu budowy), a także na uzbrojeniu placu w sieć komunikacyjną, wodociągową, kanalizacyjną i energetyczną (łącznie z niezbędnymi urządzeniami towarzyszącymi, jak stacje pomp, stacje transformatorowe, ładownie itp.).

Dążenie do jak najdalej idącego skrócenia cyklu realizacji inwestycji ma niezwykle istotne znaczenie, bowiem im cykl jest dłuższy, tym później występują efekty działalności inwestycyjnej.