Stosowanie parkietu drewnianego stanowi niewątpliwie dobry kompromis pomiędzy tymi sprzecznymi postulatami. Jednak parkiet wymaga pracochłonnej i kosztownej konserwacji, jest drogi i pochłania niedopuszczalnie wielkie ilości surowca drzewnego. Okładziny podłogowe z niektórych tworzyw sztucznych zbliżone są pod względem walorów użytkowych do parkietu i dlatego celowe wydaje się szerokie rozwijanie ich produkcji oraz stosowania. Racjonalną formą zużycia surowca drzewnego pozostaną natomiast oszczędnościowe podłogi klejone z cienkich deszczułek dębowych lub bukowych.

— nakłady bezpośrednie,

— nakłady pośrednie i towarzyszące,

— koszty eksploatacji.

Z drugiej jednak strony powinno się stosować kompleksowe metody sporządzania, analizy i oceny planów urbanistycznych, a także planów zabudowy oraz planów rozwoju miast i osiedli, pozwalające na równorzędne traktowanie i stosowanie kryteriów z zakresu wszystkich nauk składających się na pojęcie urbanistyki oraz nauk inżynierskich.

Metoda ta nie budziła zastrzeżeń, jak długo stosowano ją do materiałów znanych i stosowanych już od setek lat. Natomiast wprowadzenie do budownictwa nowych, sztucznych materiałów wywołało dylemat związany z koniecznością zastosowania odpowiednich metod ustalania ich trwałości. Sztuczny cement stosuje się w budownictwie dopiero od około stu lat (masowo od pół wieku), a już obecnie wiadomo, że istnieją pewne gatunki, które po kilkudziesięciu, a nawet kilkunastu latach tracą swoją pierwotną wytrzymałość. W innych znów wypadkach starzenie się wywołuje wzrost wytrzymałości.

Polska jest krajem bardzo bogatym pod względem różnorodności i obfitości materiałów i surowców kamiennych potrzebnych budownictwu. Jedynie żwir, zużywany w dużych ilościach jako kruszywo do betonu, nie występuje w Polsce w dostatecznej ilości i jakości, a bogatsze źródła są niekorzystnie zlokalizowane w stosunku do miejsc największego zapotrzebowania, co powoduje nadmierne przewozy i wzrost kosztów budownictwa w wielu rejonach Polski. Dlatego też problem rozwoju produkcji kruszyw sztucznych do betonu należy do ważniejszych zagadnień, których rozwiązanie wchodzi w zakres technologii materiałów budowlanych.

Zjawisko powyższe jest znane także w programowaniu inwestycji przemysłowych. I tu również występują dwa warianty: 1) większe nakłady inwestycyjne i mniejsze koszty eksploatacji, 2) mniejsze nakłady inwestycyjne i większe koszty eksploatacji, W przemyśle jednak inwestor jest jednocześnie użytkownikiem. Natomiast w budownictwie mieszkaniowym inwestor nie jest użytkownikiem. Powstaje zatem taka sytuacja, że korzyści wynikające ze zmniejszenia nakładów uzyskuje inwestor, a wyższe koszty eksploatacji obciążają użytkownika.

Organizacja przedsiębiorstwa może być oparta na różnych zasadach, a mianowicie: liniowej, funkcjonalnej, sztabowej, kolegialnej, znajduje to odzwierciedlenie w strukturze organizacyjnej. Przedsiębiorstwa budowlane mają zazwyczaj strukturę organizacyjną typu liniowego, z udziałem czynnika kolegialnego (typ liniowo-sztabowy).

Wobec istnienia wyżej przedstawionych obowiązków wykonawcy generalnego i jego powiązań z podwykonawcami, przedsiębiorstwa budowlane, zobowiązane do przyjęcia obowiązków wykonawcy generalnego, odnoszą się do tego nie zawsze z chęcią. Istotną rolę odgrywa tu także kwestia opłacalności oraz specjalizacji produkcji. Sprawy związane z wykonawstwem generalnym urosły od lat do problemu i od lat prowadzi się na ten temat dyskusje na specjalnych sympozjach, jak również w czasopismach fachowych.

Przy ogrzewaniu powietrznym odpada konieczność stosowania przewodów metalowych, co pozwala na zmniejszenie zużycia metali. Wadą tego systemu ogrzewania są trudności związane z utrzymaniem właściwego mikroklimatu, skłaniające do stosowania filtrów i urządzeń nawilgacających. Niekorzystne jest także to, że w celu wyeliminowania szumu wentylatorów trzeba przy tym systemie wprowadzać specjalne urządzenia wyciszające.

Jak już wiemy, siły zewnętrzne działające na belkę, mogą mieć charakter sił skupionych, to znaczy działających na belkę punktowo lub na bardzo małej przestrzeni (rysunek 2lb).

Cegła wapienno-krzemowa (zwana również cegłą silikatową lub wapienno-piaskową) produkowana jest z piasku z domieszką wapna, formowana w stanie półsuchym i prasowana w formach pod wysokim ciśnieniem. Po formowaniu cegła dojrzewa w parze pod ciśnieniem w autoklawach, gdzie następuje reakcja kwasu krzemowego z wapnem, co prowadzi do mocnego spojenia materiału. Cegła wapienno-krzemowa produkowana jest w takich samych wymiarach jak cegła ceramiczna, a także w postaci wielkoformatowych bloków drążonych. Ma ona biały lub żółtawy kolor, przy czym przez domieszanie odpowiednich barwników można jej nadawać również różne inne kolory. Jest to materiał budowlany bardzo ekonomiczny, gdyż nakłady inwestycyjne na jego wyprodukowanie są znacznie niższe od nakładów na produkcję cegły ceramicznej. W zestawieniu z cegłą ceramiczną ma on jednak tę wadę, że lepiej przewodzi ciepło i jest wrażliwy na wilgoć, wskutek czego nie nadaje się do budowy murów piwnicznych. Stosowany jest natomiast często do licowania elewacji, co pozwala na uniknięcie tynkowania.

— baza sprzętu,

— baza transportu.

Zarząd produkcji pomocniczej grupuje wszystkie wytwórnie i warsztaty przedsiębiorstwa, które w sposób odpłatny wykonują zamówienia na użytek poszczególnych budów. Zarząd ten jest zorganizowany na wzór zarządu budowlanego.

— możliwość powstawania sporów kompetencyjnych między kierownikami komórek produkcyjnych i sztabowych (w razie nieokreślenia w sposób jednoznaczny zakresu kompetencji i odpowiedzialności kierowników sztabowych),

Wykonana przez Instytut Organizacji i Mechanizacji Budownictwa (IOMB) techniczno-ekonomiczna analiza budownictwa wysokościowego wykazała, że koszty realizacji i eksploatacji tego rodzaju budynków są zaskakująco duże.