Ekonomika budownictwa stanowi gałąź nauk ekonomicznych mającą na celu badanie prawidłowości pojawiających się w toku realizacji procesu inwestycyjnego w skali gospodarki narodowej, czyli w skali makroekonomicznej. Przedmiotem tej nauki są procesy ekonomiczne występujące w budownictwie jako dziale gospodarki należącym do sfery produkcji materialnej. Ekonomikę budownictwa możemy też nazwać nauką o realizowaniu inwestycji.

Jeżeli uwzględnimy zwroty sił składowych na osiach x i y, to dojdziemy do wniosku, że siły wypadkowe działające wzdłuż osi równać się będą sumie algebraicznej rzutów poszczególnych sił, przy czym stan równowagi uzyskamy wtedy, gdy każda z sum sił działających w kierunkach pionowym i poziomym (tzn. wzdłuż osi y i a:) ‘będzie równa 0. Taki właśnie układ przedstawiony jest na rysunku 13 (o ile siła W działa w kierunku punktu zerowego systemu rzędnych).

– a) wstępu na budowę,

– b) wstępu na teren zakładów pracy i instytucji oraz do obiektów budowlanych położonych na tym terenie,

Warto się zapoznać z zasadniczymi różnicami między produkcją przemysłową i budowlaną, by zdawać sobie sprawę z trudności organizacyjnych, które trzeba pokonać po to, by produkcję budowlaną w możliwie maksymalnym stopniu zbliżyć do przemysłowej.

— sporządzenia kosztorysów poszczególnych obiektów budowlanych i robót oraz zestawienia kosztów budowy.

Projekty techniczne dotyczące poszczególnych zadań inwestycyjnych sporządza się na podstawie:

— zestawienie przedmiotów wyposażenia

— kosztorysy częściowe, kosztorysy poszczególnych obiektów budowlanych, zestawienie kosztów zadania inwestycyjnego (w razie sporządzania projektu w jednym stadium)

W związku z zastosowaniem materiałów w budownictwie interesują nas ich właściwości fizyczne i mechaniczne. Decydują one bowiem o zakresie zastosowania danego materiału, jego przydatności w konstrukcji i w użytkowaniu, jego trwałości,, estetyce itd.

Mówiąc o wyposażeniu budynków mamy na myśli na ogół cały zespół elementów objętych tzw. robotami wykończeniowymi. Są to elementy nie wchodzące w skład ustroju konstrukcyjnego budynku, określanego także jako stan surowy.

Piano- i gazobetony obejmuje się nieraz wspólną nazwą betonów komórkowych. Ciężar objętościowy tych betonów można regulować, przy czym mieści się on w granicach 150— —1500 kg/m3. Najlżejsze rodzaje są bardzo kruche i mogą służyć wyłącznie jako okładziny izolacyjne. Betony o y 750 kg/ /m3 mogą już służyć jednocześnie jako materiał konstrukcyjny (nośny) do niewysokich budynków lub ścian. Korzystniejsze z punktu widzenia mrozoodporności są oczywiście odmiany o porach zamkniętych.

Zamiast pełnego równoległoboku możemy wykreślić trójkąty sił na rysunku pomocniczym. W trójkącie R Pi Pa, który przedstawia wielkość i kierunek siły wypadkowej W, obejmującej siły składowe Pi i P2, strzałki przebiegają w kierunkach przeciwnych. Natomiast w trójkącie W Pi P2, który symbolizuje układ zrównoważony, strzałki obiegają obwód trójkąta w kierunku jednolitym. Potwierdza to ogólną zasadę, że w trójkącie sił (zobaczymy później, że również w wieloboku sił) jednolity kierunek strzałek oznacza istnienie stanu równowagi. Trójkąt sił jest graficzną metodą pozwalającą na ustalenie wielkości i kierunku siły wypadkowej dwóch znanych sił składowych.

Z wyżej przedstawionych danych wynika zatem, że postęp techniczny w przemyśle ceramiki budowlanej doprowadził do wzrostu efektywności ekonomicznej, jednakże nie w takim stopniu, jaki byłby możliwy do osiągnięcia. Liczby wskazują w sposób jednoznaczny na to, że przy czterokrotnym wzroście nakładów pracy uprzedmiotowionej (280 000 : 70 000) wydajność pracy wzrosła tylko dwukrotnie (150 000 : 70 000).

Postęp techniczny w budownictwie wynika przeważnie z konieczności maksymalnego skrócenia czasu niezbędnego do wybudowania jednostki powierzchni użytkowej oraz wydatnego obniżenia kosztów własnych. Konieczność skracania cyklu budowlanego pociąga za sobą stosowanie nowej technologii. Ta zaś wymaga z jednej strony zastosowania nowych materiałów (np. prefabrykowanych elementów wielkowymiarowych), a z drugiej strony — odpowiedniego sprzętu. Zachodzi tu zatem typowe sprzężenie zwrotne. Można bowiem równie dobrze powiedzieć, że nowe materiały budowlane wymagają zastosowania nowej technologii, a ta z kolei nowych odmian sprzętu (zazwyczaj o coraz większym udźwigu).

Postęp techniczny polega na wprowadzaniu zmian technicznych lub technologicznych do procesu produkcyjnego albo substytucji materiałów w oparciu o szeroko pojęty rachunek ekonomiczny i odpowiednie posunięcia organizacyjne. Postępem technicznym możemy nazywać wprowadzanie nowych środków produkcji czy nowej technologii, wykorzystanie w sposób doskonalszy istniejących zasobów materiałowych, uruchomienie produkcji nowych surowców zastępczych, wyprodukowanie nowego dobra o cechach doskonalszych od poprzednich lub ulepszenie jakości dobra już produkowanego.