Przykłady te nie mają charakteru abstrakcyjnego. Deska lub belka ułożona na płask służy często jako kładka i pomimo dużego przekroju ugina się pod ciężarem przechodzących ludzi. Wydbraźmy sobie, że kładką jest belka przedstawiona na rysunku 32a. Zużyto na nią dużą ilość drewna, gdyż przekrój wynosi 200 cm2. Znacznie lepiej byłoby ułożyć deskę tak, jak na rysunku 32c, gdyż miałaby wówczas podwójną wytrzymałość bez większego nakładu drewna. Jednakże szerokość jej wynosiłaby tylko 10 cm, co sprawia, że mogliby z niej korzystać przechodnie o sprawności fizycznej graniczącej ze zdolnościami akrobatycznymi. Tym bardziej nikt nie zgodzi się przechodzić po desce o 5-centymetrowej szerokości (rysunek 32cJ, choć ma ona taką samą wytrzymałość jak kładka przedstawiona na rysunku 32a. Weźmy jednak pod uwagę kładkę zbitą lub sklejoną z trzech desek o 2-centymetrowej szerokości {rysunek 32d). Zużyto na nią o połowę mniej masy drzewnej niż na kładkę z rysunku 31a i uzyskano taką samą wygodę dla przechodzących. Natomiast wytrzymałość wzrosła przeszło dwukrotnie. Mamy tutaj1 prosty, ale jakże przekonujący dowód powiązań statyki budowlanej z ekonomią. Znajomość praw rządzących konstrukcjami i materiałami budowlanymi daje niewyczerpane możliwości oszczędzania materiałów. Natomiast trzeba sobie zdawać sprawę, że w wykonanie kładki z rysunku 32d trzeba było włożyć znacznie więcej pracy niż w ułożenie kładki z rysunku 32a. Aby bowiem uzyskać pełną wytrzymałość złożonego przekroju, trzeba idealnie spoić poszczególne deski, co jest możliwe tylko przy bardzo starannym sklejeniu i zastosowaniu kleju o najwyższej jakości. Przedstawiliśmy tu zatem prosty przykład tzw. substytucji robocizny w stosunku do materiału. Spośród rozwiązań proponowanych przez statykę należy wybrać wariant najbardziej racjonalny z punktu widzenia wymagań gospodarczych i społecznych. Zagadnienia związane z dokonywaniem takiego wyboru wchodzą w zakres ekonomiki budownictwa.

Zagadnienie dokumentacji prawnej jest w praktyce często nie doceniane przez inwestorów. Wskutek tego zdarza się niejednokrotnie, że mimo posiadania dokumentacji technicznej nie mogą oni przystąpić do realizacji inwestycji, ponieważ Bank Inwestycyjny nie notyfikuje umowy o wykonawstwo.

Ujęcia wody mogą być powierzchniowe (z rzek i innych zbiorników powierzchniowych) oraz wgłębne. Artezyjskie ujęcia wgłębne pozwalają na wydobywanie wody z dużej głębokości na powierzchnię ziemi za pomocą jej naturalnego ciśnienia, wynikającego z przebiegu podziemnych warstw wodonośnych i nieprzepuszczalnych. Tam, gdzie brak tego zjawiska, woda musi być wydobywana przez podnoszenie w naczyniach lub tłoczenie (pompowanie) do przewodu ciśnieniowego. W większości wypadków, zwłaszcza przy ujęciach powierzchniowych, woda zawiera zanieczyszczenia organiczne i mineralne. Nie nadaje się ona wówczas do bezpośredniej konsumpcji i wymaga sztucznego „uzdatniania” za pomocą filtrowania i innych metod.

— organy prezydiów miejskich rad narodowych (w miastach stanowiących powiaty miejskie),

— organy prezydiów dzielnicowych rad narodowych (w miastach wyłączonych z województw).

W budownictwie najważniejszymi interesującymi nas przykładami reakcji są: reakcja gruntu, na którym wznoszone są budowle, oraz reakcja podpór, na których spoczywają elementy konstrukcji budowlanych. Bowiem ostatecznym zadaniem wszelkich konstrukcji budowlanych jest sprowadzenie do ziemi wszystkich sił zewnętrznych działających na budowlę, przy zapewnieniu równowagi każdego elementu budowli z osobna oraz całej budowli w stosunku do gruntu, na którym ją wzniesiono.

Glina jako samodzielne spoiwo (mechaniczne) jest już dzisiaj stosowana tylko w prymitywnym budownictwie małomiasteczkowym lub wiejskim. Poważniejszą rolę odgrywa ona jeszcze jako domieszka do wodoszczelnych zapraw gliniano- -cementowych.

Słowo „budownictwo” ma dwa znaczenia. Posługując się tym słowem mamy na myśli albo działalność produkcyjną, która polega na wznoszeniu budowli, albo też gałąź wiedzy praktycznej, techniki, która znajduje zastosowanie przy budowaniu. Głównym zadaniem budownictwa jest tworzenie nowych wartości gospodarczych, a więc budowanie nowych obiektów. Jednak do dziedziny budownictwa jako działalności produkcyjnej należy również naprawa budowli istniejących, którą — zależnie od zakresu dokonywanych napraw i wymiany — nazywamy remontem kapitalnym lub bieżącym. Do budownictwa zaliczamy również odbudowę, przebudowę i modernizację obiektów budowlanych.

Dotychczas mówiliśmy o kamieniach naturalnych stosowanych bądź bezpośrednio jako materiał budowlany w postaci budulca, bądź jako surowiec do wytwarzania spoiw. Spoiwa z kolei stosuje się w budownictwie do przygotowywania zapraw. Składnikami zapraw są: spoiwo, woda i wypełniacz (rzadziej spoiwo i woda).

Drzwi dwuskrzydłowe są podobnie okuwane jak drzwi pojedyncze, natomiast w drzwiach wieloskrzydłowych istnieje wiele różnorodnych możliwości otwierania. Do czasowego łączenia dwóch sal używa się np. drzwi w układzie „harmonijkowym”. Drzwi suwane projektuje się tam, gdzie brak miejsca na ich uchylanie, przy czym skrzydła mogą się przesuwać na zewnątrz ściany lub chować się w szparze pomiędzy dwiema ściankami.

Technika, organizacja i pEanotuanie w budownictwie gałęzi przemysłu, jak również proces urbanizacji, stymulują budowę obiektów dla okresu użytkowania 20—25 lat. Realizacja tego postulatu wymaga przejścia na przemysłowe formy budownictwa. Wymaga również skrócenia cyklów budowy w skali krajowej. W takich warunkach budowanie obiektów z betonu stoi jednak pod znakiem zapytania.

Proces budowlany jest częścią procesu inwestycyjnego. Inwestycje są to nakłady gospodarcze zmierzające do stworzenia lub powiększenia majątku trwałego.

Malowaniu olejnemu poddaje się ściany narażone na zawilgocenie i wymagające zmywania. Barwienie tynków zewnętrznych odznacza się największą trwałością wtedy, gdy substancje barwne w postaci różnokolorowych mączek mineralnych dodawane są do ostatniej warstwy tynku. Można również malować tynki zewnętrzne, jednak barwa utrzymuje się wówczas zaledwie kilka lat. Należy zaznaczyć, że przemysł chemiczny rozpoczął ostatnio produkcję trwalszych farb (np. emulsyjnych).

Łuki, sklepienia i konstrukcje wiszące są konstrukcjami, które posiadają tę wspólną cechę, że ich elementy nośne mają zarys wygięty w stanie nieodkształconym. Łuk prosty, np. tak zwany dwuprzegubowy (rysunek 37a), pracuje podobnie jak rozpora. Cechą charakterystyczną konstrukcji łukowych jest to, że reakcje podporowe są skierowane do wewnątrz i przeciwstawiają się w ten sposób poziomemu rozporowi konstrukcji nośnej. Jeżeli konstrukcja podpór jest zbyt słaba, aby przeciwstawić się poziomemu parciu łuku, to zachodzi czasami potrzeba przewidzenia dodatkowych cięgien lub ,,ściągów”, jak widzimy to nieraz w sklepionych kościołach średniowiecznych.